Pasta-installatie

Iedereen kent het wel. Dat gevoel van trek in de loop van de ochtend, zo tegen het middaguur. Zin in dat ene, waarvan je het liefst een bord vol verorbert. Bij Karel is dat niet anders.

Om 6 uur was hij al begonnen. Er stond hem immers een behoorlijke klus te wachten die dag: vloerverwarming, elektra, de hele habbekrats. Rond een uurtje of 10 begon het al, het zachte geknaag in zijn maag. Weliswaar nog geen duidelijke trek maar de eerste tekenen waren er. Bij zijn koffiebreak rond 10 uur kon de fikse stapel boterhammen die hij had meegenomen hem niet bekoren. Maar goed, hij moest verder en was braaf weer aan het werk gegaan.

Tegen half 12 begon het trekgevoel toch wel erg specifieke vormen aan te nemen: de gedachte aan tagliatelle kon hij maar niet uit zijn kop krijgen. Maar ja, een bord van die heerlijke pasta scoor je niet zomaar in een stookhok van een woning. Even weggaan was ook geen optie, het werk moest vandaag wel af. Een belletje naar zijn vrouw dan maar: of ze voor vanavond a.u.b. een lekkere pan pasta kon maken. Vervolgens snel weer aan het werk…

Dat Karel werk en gedachten niet uit elkaar kan houden, wisten we al langer. Maar deze keer schoot zelfs hij wel erg ver door. We missen alleen nog de tomatensaus.

Foto: Eddy van Velsen