Ballonverwarming

Nu de regering besloten heeft de energietransitie maar zo’n beetje te laten voor wat het is, stromen bij Karel aanvragen voor met name cv-keteltjes binnen. Daarmee is ook de traditionele verwarmingsradiator weer helemaal terug van weggeweest. Hij heeft het er maar druk mee. Zo druk dat hij letterlijk van klus naar klus rent, daarbij uiteraard de nodige scherven achterlatend.

Laatst moest hij ‘s morgens nog een klusje afronden bij een klant, wetende dat diezelfde ochtend nog een aantal pittige klussen op hem wachtten. Even snel nog een radiator bijvullen; iets waar hij de vorige dag nét niet aan was toegekomen. Hij spoedde zich naar de woning van de klant, sloot de vulkraan aan en reed, zo snel als hij maar kon, door naar zijn volgende klus.

Ergens rond een uur of 12 begon er iets in zijn achterhoofd te knagen, niet wetende wat het nou precies was. Tot een telefoontje van de klant van die ochtend hem wakker schudde: “Of het vullen al gestopt kon worden?”

Karel wist meteen dat het foute boel was en reed als de wiederweerga richting de betreffende klant terug. Eenmaal aangekomen sloot hij de vulkraan af maar kon hij vervolgens niets anders dan constateren dat het kwaad al was geschied. Ontzet keek Karel naar de bolle vorm van de radiator en in een zeldzaam moment van zelfreflectie mompelde hij: “Misschien kan ik toch beter ballonkunstenaar worden.”