Karel heeft weer een nieuw speeltje: waterontharders. Iedereen wil er tegenwoordig wel ééntje. ‘Zacht water, minder kalk, beter voor je haar én apparatuur’, staat er in de folders. Dat Karel dit iets te letterlijk neemt en er vooral een kweekvijver voor Legionella van maakt, is dan weer zijn originele inbreng.
Bij een klant voor zo’n waterontharder arriveerde Karel laatst met een bus vol willekeurig gereedschap, een halve rol soldeer en een blik vol zelfvertrouwen waar je een stadion mee kunt vullen. “Makkie”, klonk het zelfvoldaan uit zijn mond, terwijl hij een kluwen koper en een paar filters tegen de muur aan prutste. Binnen een uur hing er een installatie die meer weghad van een mislukt kunstproject dan van een functionerend waterfilter. "Mooi ding, toch?", grijnsde hij, terwijl hij de laatste koppeling nog even aandraaide met een waterpomptang waarvan de handvaten inmiddels meer duct tape dan rubber omvatte.
De klant belde een week later enigszins verontrust op. “Karel, het water ruikt vreemd”, klonk het aan de andere kant van de lijn. Onze vakman bromde iets onverstaanbaars, reed erheen en bekeek zijn werk met een serieuze blik. “Dat is het nieuwe filter; laat eerst maar even inwerken”, verklaarde hij plechtig. Toen de klant vervolgens meldde dat ook de buren de geur hadden opgemerkt, knikte Karel tevreden. “Kijk, dat betekent dat-ie goed z’n werk doet. Je wilt natuurlijk geen dode boel hebben in je leidingen. Een beetje doorstroming is belangrijk.”
Helaas lijkt het nu allemaal meer op een kweekvijver voor Legionella dan een waterleiding zonder kalk. Maar ja, het water is wel lekker zacht.
