Aan het eind van de vrijdagmiddag gebeurt er nog wel eens iets. Zo vroeg een verantwoordelijke voor booreilanden of ik met spoed een inspectie op een boorlocatie wilde uitvoeren en aansluitend een lezing zou willen verzorgen over Legionella. Er was een besmetting geconstateerd, met een slachtoffer en zieken als gevolg. Onrust onder het personeel, dat het werk wilde neerleggen.
Zaterdagmorgen vertrok ik naar de Kooy in Den Helder. Eenmaal daar aangekomen kreeg ik een briefing over wat ik moest doen als de helikopter zou neerstorten. Lekker bemoedigend. Zo’n held ben ik niet als het om vliegen gaat, laat staan in een helikopter. Onderweg begon het ook nog te sneeuwen. Je zag geen hand voor je ogen. Ik heb mij even afgevraagd waaraan ik was begonnen.
Maar goed, we landden veilig en ik ging meteen aan de slag met meetapparatuur en beveiligde zaklamp. Het was een groot booreiland. Van de schema’s en tekeningen die ik had opgevraagd bleek maar weinig te deugen. Alles dik geïsoleerd. Eigenlijk is zo’n eiland geheel opgebouwd uit buizen; het was een wirwar van leidingen. Veel om uit te zoeken dus: hoe was de kwaliteit van het met boten aangeleverde water, de buffertanks, de leidingen, het gebruik, hotspots, dode leidingen, dimensionering? Afijn, u kent het wel.
‘s Avonds een lezing gegeven voor de bemanning. Na afloop ging ik nog even naar de wc en waste ik mijn handen. Vreemd, het koude water was nu warm. Ik dacht eerst nog op de verkeerde knop te hebben gedrukt? Maar dat bleek toch echt niet het geval. Na een goede nachtrust ben ik dit maar eens verder gaan uitzoeken. Eerst dacht ik aan crossconnections, haperende keerkleppen in mengkranen etc. Tot ik de echte oorzaak vond: een verkeerde tracing (vorstbeveiliging). Deze was eigenlijk bestemd voor olieleidingen (i.v.m. viscositeit). De temperatuurinstelling was overdag op ongeveer 10 graden afgesteld en ‘s nachts op 35 graden!!!

Leo Bikker
BAC (Bikker Advies & Consultancy)
mbikker@chello.nl

Technologie is onlosmakelijk verbonden met ons mensen. In alle stadia van het leven. Ook wanneer er een mate van zorg nodig is. Al snel komen dan de begrippen zorgdomotica of zorgtechnologie op tafel. Functionele technologie die het primaire werkproces van de zorgprofessional efficiënter maakt. Of de zelfredzaamheid en het welzijn van de cliënt in haar zorgomstandigheid verbeterd. Meer dan eens wordt de plaats van ‘het gebouw en haar techniek’ dan vergeten. Energie, klimaat en ICT: het wordt gedegradeerd tot de basale technieken. Het is er; en daarmee basta!
In het ontwikkelproces van een nieuw gebouw wordt meer dan eens de knip gezet tussen het gebouw en de gebruiker. Deze ‘knip’ blijkt een bron van discussie in demarcaties. Ook zorgt het voor onnodige investeringen in techniek. En tot slot, misschien wel het belangrijkste, de knipt draait menige innovatie de nek om. Jammer en bovenal dom.
Het technisch integreren van alle techniek in en om het gebouw staat in de branche bekend als gebouwautomatisering. Het werken vanuit deze integratiegedachte is – als het goed is – niet alleen omdat het kan, maar omdat het aantoonbaar bijdraagt aan een duidelijk doel. Bijvoorbeeld besparingen door slimme monitoring, een beter beheer en onderhoud of in bedrijfseconomisch opzicht een efficiëntere exploitatie.
Dit vraagt van de installateur veel kennis en kunde. Maar ook een plek waar je van elkaar kunt leren en informatie kunt delen. Zo’n plek tref je aan bij branchevereniging gebouwautomatisering. Deze branchevereniging is onderdeel van FHI in Leusden. Als federatie van technologiebranches is de missie van FHI het collectief zijn van technologiebedrijven die in de Nederlandse markt actief zijn als aanbieders van industriële elektronica, gebouwautomatisering, industriële automatisering, laboratoriumtechnologie en medische technologie. Het overwegen van een lidmaatschap zeker waard.

Maarten van der Boon
maarten@novitek.nl
Vanuit zijn bedrijf Novitek helpt Maarten
technische bedrijven in organisatie­strategie, innovatie en communicatie.

Mooie plannen, maar waar blijven de daden? Dit dacht ik toen ik hoorde dat politiek Den Haag op de rem trapt van het Energie- en Klimaatakkoord. De regeringspartijen zijn het namelijk nog niet eens over de invulling van de door het kabinet aangekondigde klimaatmaatregelen. Dit ligt niet aan de ambitie van de plannen. En ook niet aan de in de afgelopen maanden tot stand gekomen voorstellen van de verschillende klimaattafels. Volgens het Planbureau voor de Leefomgeving is het goed mogelijk om met de huidige plannen de CO2-uitstoot in 2030 met 49% te verminderen. Maar hier is wel politieke duidelijkheid voor nodig. Het startschot voor de verduurzaming ligt dus in Den Haag.
Wachten op Den Haag is voor de branche is geen optie. We hebben in de afgelopen jaren de basis voor de verduurzaming gelegd. Vakmensen investeren nadrukkelijk in hun kennis en vaardigheden. Installatiebedrijven werken hard aan het verlagen van de CO2-uitstoot. Voor de branche is de energietransitie niet iets van de toekomst; we zitten er al middenin! En niet alleen de landelijke politiek is aan zet. Gemeenten komen uiterlijk in 2021 met plannen die bepalen of en wanneer een wijk van het gas af gaat en wat de alternatieve verwarmingsbron wordt. Als partner van de gemeente is het aan de branche om deze lokale ambities waar te maken.
Het doen zit ons in het bloed. Door in te zetten op (nog) meer vakmanschap bij het verduurzamen van de gebouwde omgeving maken we als branche het verschil. Met scholing die aansluit bij de vraag van de markt. Zo is onlangs de praktische leergang warmtepompen gestart. Een leergang waarin op echte installaties wordt geoefend en die alleen díe kennis en ervaring biedt die de installateur voor zijn of haar werk nodig heeft. De modules van de leergang worden gegeven op zeven verschillende locaties in Nederland. Naar verwachting zullen in 2018 vijfhonderd tot duizend installateurs één of meer modules van de leergang gaan volgen.

Sven Asijee
Directeur OTIB

Onlangs verscheen in de Staatscourant het bericht dat het kabinet de Subsidieregeling Praktijkleren 2018 met 5 miljoen euro verhoogt en dat de subsidieregeling ook de komende jaren blijft bestaan. Dit is goed nieuws voor werkgevers met leerwerkplaatsen!
Juist de afgelopen maanden waren er verschillende signalen dat de subsidieregeling zou worden veranderd en dat daarbij aanzienlijke bezuinigingen zouden worden doorgevoerd. Deze bezuinigingen zouden leiden tot een lagere uitkering per leerwerkplaats. En omdat de omvang van de bezuiniging pas achteraf – dat wil zeggen: na afloop van het schooljaar – duidelijk zou worden, veroorzaakte de dreigende bezuiniging veel onrust. Daarnaast ging het gerucht dat de regeling überhaupt op termijn zou gaan verdwijnen. Werkgevers- en werknemersorganisaties en het onderwijs hebben zich hier echter met succes tegen verzet!
Dit is dus uw kans! Neem een kijkje op Praktijkleren-online waar u alle informatie over de regeling vindt en pak het stuur vast om meer vakmensen naar de branche te leiden. Tegelijkertijd stimuleren we onze ervaren vakmensen om ook hún belangrijke rol te blijven spelen. Dit doen we onder andere door ervaren vakmensen tot parttime docenten in het onderwijs op te leiden. Maar bijvoorbeeld ook door, samen met het onderwijs, regionaal in te zetten op instroom en bijscholing. Daarnaast ondersteunen we werkgevers bij het scholen van praktijkbegeleiders en infomeren we met de in heel Nederland plaatsvindende Praktijkopleidersdagen werknemers en werknemers over de meerwaarde van praktijkbeoordeelaars. En bovendien zijn we nu natuurlijk ook weer op weg naar de verkiezing van de Topcoach van Nederland: dé waardering voor alle vakmensen die in de bedrijven nieuw talent begeleiden.
De wijzers staan goed. Maar voorlopig moeten we nog steeds met volle kracht vooruit. We blijven tenslotte onverminderd op zoek naar mensen die bij het nieuwe bouwen en installeren willen horen!

Sven Asijee
Directeur OTIB