Radiatorsurrealisme
Dat installeren een kunst op zich is, wist Karel al langer. De afgelopen week kon hij deze wijsheid eens aantoonbaar maken met een fraaie verwarmingsklus. De klant in kwestie had net zijn complete zolder laten renoveren tot mooi atelier voor de vrouw des huizes, een niet onverdienstelijk surrealistische schilderes. Het zag er allemaal piekfijn uit. Het nieuwe dakraam zorgde voor het juiste licht in het atelier. Eén minpuntje: de radiator bevond zich helemaal aan de andere kant van de zolderruimte. Zo met haar rug naar het raam toe was dit toch wel wat aan de koude kant, klaagde de kunstenares bij haar man. Geen nood, had deze gezegd. “Ik heb goede verhalen gehoord over ene Karel, een installateur die geen problemen ziet maar louter uitdagingen.”
Karel was maar wat blij met deze opdracht. Groot kunstliefhebber die hij is, vond hij het bovenmatig interessant om in het domein van een hedendaagse kunstenaar te mogen werken. Naast de muur van het dakraam kon hij de aangeschafte radiator een prima plek geven, om de surrealistische kunstenares het gewenste warme en behaaglijke gevoel te geven. Maar Karel vond dat hij zich er in dit geval niet van af kon maken met een simpele standaard oplossing. ‘Drama, absurditeit of onwerkelijkheid, dát is wat deze kamer nodig heeft’, dacht hij. De radiator moest één zijn met de atmosfeer van de ruimte, een surrealistisch baken zijn in het verder smetteloze atelier. Het moest een statement zijn, een object!
Gelukkig vond hij nog een perfecte plek om dit stukje artisticiteit aan het atelier mee te geven. Een prachtige oplossing, en wederom helemaal toegespitst op zijn klant!
Draadloze muurlader
De gadget minnende dochter van Karel verbaasde hem vorige week weer eens. Ze laadde haar mobieltje op door deze op een soort bierviltje met stekker te leggen. Bleek dat Karels altijd-met-de-laatste-trends-meelopende oogappel een draadloze oplader had aangeschaft voor haar (uiteraard) onlangs aangeschafte telefoon. “Reuze handig pap”, had ze gezegd. “Hoef je nooit meer te prutsen met die rottige kabeltjes.”
Met de duizelingwekkende gedachte dat stroom dus blijkbaar draadloos kan worden overgebracht, ging Karel naar zijn eerste klus van de dag; toevalligerwijs een elektrowerk. De klus was nou niet bepaald opzienbarend, maar zou hem de toch altijd weer welkome besmeerde boterham opleveren. Zijn klant had hem gevraagd de sterk verouderde stroomkabels en dito stoppenkast te vervangen, voor een nieuwe groepenkast en ervoor te zorgen dat er overal in het huis bij elk stopcontact en elke lamp aardedraad aanwezig is.
Zoals we van Karel gewend zijn, kon hij het niet nalaten iets extra klantvriendelijks te doen door net even wat meer bieden dan de reguliere stroomvoorziening. Met in zijn achterhoofd het bierviltje van zijn dochter, voorzag hij de woning van zijn klant van draadloze stroom, tot in de badkamer aan toe zoals op de foto is te zien. Een kwestie van de mobieltjes ’s morgens tijdens het douchen tegen de wand aan leggen en de familie is de hele dag weer bereikbaar. Oplaadkabeltjes zijn hier in ieder geval niet meer nodig.
[related_post themes=”text”] [sg_popup id=1]
Buisverwarming
Er belde vorige week een klant naar Karel, bij wie hij een aantal weken geleden ‘vakkundig’ een radiator had opgehangen. De klant beklaagde zich erover dat hij zijn woonkamer zelfs met deze nieuwe radiator niet warm gestookt kreeg. ‘Tja,’ bedacht Karel, ‘ik heb weliswaar geen warmteberekening uitgevoerd, maar dat radiatortje dat ik laatst voor weinig op de kop had getikt paste echt perfect in de woonkamer van deze meneer.’ De klant had overigens ook beaamd dat het er allemaal mooi uitzag, dus Karel had er ook niet meer bij stil gestaan of deze radiator überhaupt wel geschikt zou zijn voor de toch fors uitgevallen woonkamer.
Maar dat bleek dus niet het geval te zijn. Misschien had hij toch beter moeten weten toen hij deze enkelzijdige paneelradiator van 60 cm had opgehangen. Uiteraard was Karel wel diezelfde week nog (haast had het niet meer, de vorst was tenslotte het land al uit) naar de klant toegegaan om de situatie te beoordelen. Hij zag gelijk dat de thermostaat op verwarmen stond, maar vond de aangegeven 17 graden zelf ook wat tegenvallen. De klant stond erop dat Karel het probleem voor eigen rekening zou oplossen. Met veel gemor had hij daarmee ingestemd. Maar ja, om nou een grotere radiator met meer vermogen aan te schaffen, ging voor Karel toch echt een stap te ver. Dat zou betekenen dat hij de marge op deze klus kwijt zou zijn.
Gelukkig schoot hem nog een prima andere oplossing voor het probleem te binnen. Met wat extra lengtes buis en een mooie lus in het cv-systeem wist hij wat extra warmte-afgevend oppervlak in de woning aan te brengen! Bijkomend voordeel: de bewoner kon zijn bankstel eroverheen zetten, zodat hij er extra warm bij zou zitten.
[related_post themes=”text”]
Ingeblikt
“Meneer de installateur, kunt u ook iets doen aan dat niet werkende ventilatiesysteem?”, had de hoofdkassière van de plaatselijk supermarkt aan Karel gevraagd toen hij daar was voor een periodiek stukje onderhoud. Karel knikte instemmend. Hij wist nog exact waar alles zat. Enkele jaren geleden had hij hier de luchtbehandeling op zijn eigen vakkundige wijze aangelegd. Dit was echt weer zo’n klusje waar wat meerwerk in rekening gebracht kon worden. En daar houdt Karel wel van! Hij hield hij zijn hand even omhoog en voelde direct dat erg geen verse lucht in de ruimte stroomde. Daar had Karel geen flowmeter voor nodig, ondanks dat hij een dikke 2,5 meter onder de uitblaasopeningen stond. Misschien dat hij het allemaal wat beter zou voelen als hij op een trap zou staan. Maar voor het onderhoud aan de cv-installatie, waarvoor hij eigenlijk was gekomen, had hij die niet nodig. En teruglopen naar zijn bus is voor Karel sowieso geen optie. Geen nood, via het schap met conserven kon hij prima omhoog klimmen richting het plafond. Half balancerend tussen de potjes bruine bonen en doperwten wipte hij enkele plafondplaten los. Helaas kon hij nog steeds niet goed genoeg bij het kanaal waar hij wilde zijn. Gelukkig zat er vlak onder het plafond nog een klein roostertje dat de verbinding vormde met de magazijnruimte achter de supermarkt. Karel paste precies in het gat en kon zo het luchtkanaal prima inspecteren. Bleek dat er gewoon een klep fout stond, die binnen 10 seconden weer goed was gedraaid. Helaas voor Karel had hij er niet over nagedacht hoe hij weer naar beneden zou komen. Of de kassière even een laddertje kon halen en tegen zijn voeten kon duwen, want hij zat inmiddels zo vast als de deksels op de conserveren onder hem op het schap.
Gebakken Lucht
Regelmatig verschijnen er artikelen in de vakbladen over het belang van een goed ontlucht cv-systeem. Het is natuurlijk algemeen bekend dat een ontlucht en ontgast verwarmingssysteem het beste functioneert, zuiniger werkt en natuurlijk erosie van de leidingen tegengaat.
Helaas betekent dit niet automatisch dat onze gevierde klusser Karel hiervan op de hoogte is. Hij vroeg zich vorige week voor het eerst af waar die rare kraantjes voor dienen op de installaties die hij met enige regelmaat onderhoudt. Na een korte speurtocht op internet vond hij diverse artikelen waaruit bleek dat deze wel zo handig zijn om de levensduur en functionaliteit van een cv-systeem te verlengen. Zijn gevoel voor klantvriendelijkheid borrelde direct op, zoals de lucht in menig door Karel aangelegde, ‘ontluchtloosbaar’ cv-systeem. Hij besloot direct bij de eerstvolgende klus het systeem eens te voorzien van die wonderlijke toevoeging, die de energierekening van de klant zo maar eens met 60€ kon gaan verlagen. Direct al de volgende dag ging hij ermee aan de slag en kon hij één van zijn klanten een mooie kostenbesparende installatie aanbieden.
Die 60€ is natuurlijk snel verdiend voor de klant en Karel kon de ontluchter mooi in rekening brengen met de nodige procentjes erbovenop. Omdat hij vond dat de klant nog wel wat meer verdiende (en hijzelf ook) maakte hij er gelijk maar een dubbele jaarlijkse besparing van. Een echte win-win-situatie.
[related_post themes=”text”]
Boilerafvalvat
Karel is zich steeds vaker bewust van het feit dat hij toch echt mee zal moeten met zijn tijd. Duurzame installatietechniek speelt inmiddels een steeds grotere rol in zijn werkzaamheden. Hij draaide natuurlijk zijn hand al niet om voor een zonnepaneeltje, LTV-radiator of warmtepomp. En ook de klus van deze week was voor hem een appeltje-eitje.
Het aansluiten van een warmtepomp met boilervat is ook een fluitje van een cent. ‘Iedereen kan toch zo’n ding aansluiten!’, vindt Karel. Dat ‘gelul’ over een wettelijk verplicht erkenning is aan hem niet besteed.
Met warmtepomp en boilervat in de doos toog onze vakman naar de ruimte waar een en ander geplaatst diende te worden. Stap 1 van het installeren was de doos openen en alle spullen eruit halen. De fabrikant had echter niet op het verpakkingsmateriaal bezuinigd en het ene na het andere stuk piepschuim kwam tevoorschijn, voordat hij uiteindelijk bij de warmtepomp en boiler was. Daarbij zaten alle, maar dan ook alle stekkertjes, kabeltjes e.d. met tie-wraps vastgemaakt. Kortom, Karel had me toch een lading verpakkings- en vastzetmateriaal naast zich liggen voordat hij überhaupt aan de installatie kon beginnen. De al krappe ruimte werd nu wel erg krap. Maar om weer een heel eind naar buiten te lopen om het afval daar te deponeren, was hem wat teveel gevraagd.
Hoe zou het eigenlijk met de isolatie gesteld zijn van dat vat, vroeg hij zich af, terwijl hij ergerlijk om zich heen keek waar hij alle troep zou kunnen laten. Het zou toch zonde zijn als alle opgewekte warmte zo weer zou afkoelen. Met een beetje piepschuim is zo’n boiler natuurlijk prima te isoleren. Was hij in één al die zooi kwijt en zijn klant een extra duurzaam werkende warmtepomp rijker. Die tie-warps zijn bovendien ideaal om intern eventueel wat piepschuim bij elkaar houden. Voordeel op voordeel dus!
Helaas werkte de duurzame oplossing toch wat minder goed dan Karel had gedacht. Rody Hitzerd, servicemonteur van duurzame energiesystemen, stuurde ons onderstaand filmpje. Het laat zien wat hij aantrof nadat een klant hem had gebeld, omdat zijn warmtepomp het zo slecht deed.
[related_post themes=”text”]
Lekker plakken
Vorige week kwam een foto van Karel langs waarop zijn inventieve gootverwarming was te bewonderen. De aansluiting daarvan werd, zoals altijd, in de voor Karel kenmerkende stijl uitgevoerd. Wij dachten dat dit genoegzaam bekend zou zijn, maar toch vroegen diverse van zijn collega’s ons nog naar het vakwerk dat Karel binnen in de kelder had uitgevoerd. En aangezien wij iedereen graag te vriend houden, deze keer dan maar een foto van Karels keldergeklus.
U ziet dat Karel die hele rookgasafvoer bovengronds waarschijnlijk niet had hoeven aansluiten. Hij had in de kelder al lekker zitten klungelen met de afvoer. Met wat bochtjes en een klein stukje pijp was hij al een heel eind gekomen, maar nu moest hij nog een eindje omhoog om met de buis de kelder uit te komen.
Een stukje ventilatiebuis dat toevallig in de kelder lag, kon volgens Karel prima als overbrugging tussen de twee bochten dienen. Met aluminiumtape zag het er allemaal weer eens puik uit.
Karel was gelukkig te kort in de kelder aanwezig om schadelijke gevolgen te ondervinden van zijn vakwerk. Voor het vervolg van deze rubriek is dat maar goed ook.
[related_post themes=”Text”]
Gootverwarming
Na de fantastisch uitgevoerde cv-installatie van vorige week, mocht Karel direct door met een ander cv-klus. De aansluiting daarvan werd natuurlijk met dezelfde, voor Karel kenmerkende, stijl uitgevoerd. Dus die foto’s kent u natuurlijk al. Maar Karel moest ook nog wat met de rookgasaanvoer aanvangen. De cv-installatie had hij in de kelder van het pand geïnstalleerd, maar nu moest hij op één of andere manier nog naar buiten toe met de rookgassen. Nadeel was wel dat het om een monumentaal pand gaat en er in de gevel niet geboord mocht worden. Alleen van het kelderluik mocht gebruik worden gemaakt. Maar dat vond Karel zo lullig voor de voorbijgangers van het pand. Die zouden zo de volle laag rookgasuitstoot voor hun kiezen krijgen.
Terwijl hij buiten in de kou het probleem overdacht, merkte hij bovenin de dakgoot een koppeltje duiven op dat zat te bibberen. De arme beestjes, dacht vogelvriend Karel, hadden ze maar een warme plek om te zitten.
Maar toen hij nog eens beter keek, zag hij dat ze bovenop de regenpijp zaten. Zo kon Karel toch weer mooi twee vliegen in één klap vangen. De rookgassen gaan keurig naar boven zonder dat de mensen op straat er last van hebben, en de duifjes hebben het bovenaan de dakgoot lekker warm. Mooi geregeld van Karel, hoewel hij over de levensduur van de beestjes waarschijnlijk minder had nagedacht.
[related_post themes=”text”]
Druk, druk, hele hoge druk
Karel merkt dat de economie weer lekker aantrekt. Hij krijgt weer regelmatig wat leuke grote klussen. Zo ook afgelopen week. Een echtpaar laat een mooi huis bouwen en aan Karel werd gevraagd of hij de cv- en vloerverwarmingsinstallatie kan aanleggen. Dat was lekker verdienen voor Karel: een ketel, expansievat, vele meters leiding. Dat kon hij mooi met een fikse marge bij de klanten in rekening brengen. ‘Die hebben toch geld genoeg’, dacht onze topklusser, ‘want om een huis te bouwen moet je er financieel toch warmpjes bijzitten.
Karel leidde al het leidingwerk vakkundig richting het stookhok en sloot dit op zeer professionele wijze aan op de ketel. Maar wat bleek? De flow en druk waren toch wat aan de minimale kant met een enkel pompje. De eurotekens sprongen spontaan in zijn ogen toen hij bedacht dat een dergelijk vakkundig geïnstalleerd systeem waarschijnlijk nog beter zou werken als er 3 pompen op het circuit zouden worden aangesloten. Daarmee was de druk gelijk zo hoog dat de bewoners voortaan de kraan van de douche maar minimaal hoefden te openen om al een kneiterharde straal te hebben. Die waterbesparende douche kregen ze er van Karel gratis bij. Want zo is Karel tenslotte: eigen initiatief en klantgerichtheid staan voorop, ook als de klant er niet op zit te wachten.
Lichtend voorbeeld
Karel heeft de afgelopen kerstvakantie eens lekker thuis doorgebracht. Normaal gesproken zoekt hij de sneeuw op of de echte kou in Scandinavië. Maar dit keer zat er een echte Nederlandse witte kerst aan te komen, dacht de goede man. Dus had hij zijn stapel haardhout aangevuld, genoeg chocolademelk in huis gehaald (samen met enkele flesjes strohrum voor de ‘smaak’), zijn foute kersttrui opgesnord en de sneeuwschuiver alvast van het zoldertje in zijn schuurtje gehaald. De uitzendschema’s van het schansspringen op nieuwjaarsdag waren ook al in zijn tv geprogrammeerd. Hij was er helemaal klaar voor. Lees meer