U hoeft Karel echt niet te vertellen dat er ook andere opties zijn om een huis te verwarmen. Hij weet heus wel van het bestaan van een warmtepomp, kan best wel een zonnepaneel monteren en weet dat er plenty duurzame technieken en oplossingen zijn om het binnenshuis toch lekker behaaglijk te krijgen. Maar een ketel monteren doet Karel toch het liefst. Dat vindt hij een mooi stukje nostalgische techniek, al sinds hij als Kareltje meeliep met zijn vader (ook zo’n erkend vakman). Een ketel is voor Karel een apparaat dat je als bewoner direct het gevoel geeft dat het wel goed zit met de binnentemperatuur, in elke ruimte. Kortom, een ketel past altijd.
De klant waar Karel vorige week kwam om een nieuw pareltje op te hangen, had – vanwege de toch wel krappe ruimte op zolder – zelf al zitten Googlen naar mogelijke alternatieve oplossingen. Hij vond zowaar een afbeelding van een warmtepompsysteem dat voor de helft in het dak was weggewerkt. In de begeleidende tekst las hij dat deze opstelling prima uit de verf kwam als het ging om rendement en verwarmend vermogen.
De klant stelde aan Karel voor een dergelijke warmtepomp bij hem te installeren, zodat hij nog wat ruimte op zolder over zou houden. Maar Karel had hem dat stellig afgeraden. Niet omdat hij de werking van de warmtepomp in twijfel trok, maar je moet wel van erg goede huize komen wil je Karel van een ketel afpraten. Die past immers altijd.
De klant was maar akkoord gegaan; Karel zou het wel beter weten. Die ging vervolgens aan de slag op de benauwde zolderruimte maar moest al vrij snel erkennen dat het hier wel erg aan krappe kant was. Expansievat en ketel waren nog aardig aan te sluiten, maar de condensafvoer gaf de nodige problemen. De ketel hing zo laag boven de grond dat hij deze afvoer niet fatsoenlijk kon monteren. Dat lukte alleen met wat kunst en vliegwerk en een flinke spuit siliconenkit.
Echt problematisch werd het pas bij het aansluiten van de rookgasafvoer. Omdat hij zo dichtbij de nok zat, kon hij niet direct met de afvoer naar buiten. Met een mooie U-bocht moest hij eerst een stuk naar beneden om op het dak uit te kunnen komen. Probleem was vervolgens wel dat het bochtwerk een flinke lading condenswater zou gaan veroorzaken, waarop Karel besloot de U-bocht maar weer direct aan te sluiten op de condensafvoer.
Karel was uiteindelijk helemaal in zijn nopjes met het resultaat. Zo zie je maar weer,” zei hij vol trots tegen de klant, “een ketel past altijd.”
Met dank aan Melvin Weeteling voor het spotten van deze Karel!
