De laatste weken was er veel te doen over dijken, hoog water, natte kelders en een door water omringde stier. Oftewel het klimaat liet zich weer eens van zijn weerbarstige Nederlandse kant zien.
Karel die van uit zijn huis nagenoeg de IJssel over kijkt, zag het allemaal met lede ogen aan. Zijn telefoon stond vanwege al dat water roodgloeiend. Klanten met onder water gelopen keldertjes belden hem massaal op om te informeren of hij wellicht een pomp had.
Helaas voor deze mensen zat Karel weer eens ramvol met werk. Hij kwam zelfs al tijd tekort voor zijn regulier ingeplande werkzaamheden, waaronder een keteltje dat hij moest vervangen voor een klant. Die woonde vlakbij hem in de het dorp, nog net wat dichter naar het kolkende water toe.
De klant in kwestie had zijn meest kostbare spulletjes al naar de bovenverdieping gebracht en was juist bezig om zijn bankstel op klossen te zetten voor als het water de drempel over zou stromen. Karel, uiteraard nooit beroerd om zijn klanten te helpen, dacht direct aan het keteltje dat hij ging plaatsen: ‘Stel nou dat het hier overstroomt, dan kan die ketel best wel eens onder water komen te staan. Ik kan dat ding dus maar beter zo hoog mogelijk monteren. Staat de boel hier onder water dan zitten ze er in ieder geval altijd nog warmpjes bij.’
