Met veel spanning had Karel afgelopen dinsdag naar de persconferentie gekeken van Rutte en De Jonge. Wat zouden ze nu weer uit de hoge hoed toveren? Er waren al wat berichten gelekt over de horeca die weer dicht zou gaan. Maar Karel was natuurlijk vooral benieuwd of hij nog gewoon zijn werk kon blijven doen en dus inkomsten kon genereren.

Nadat Rutte zijn 8 punten had opgelepeld, slaakte Karel een, gedeeltelijke, zucht van verlichting. Zijn favoriete kroeg was weliswaar voorlopig taboe, maar zijn werk kon hij gelukkig nog wel ‘gewoon’ blijven doen. Een mondkapje droeg hij toch al bij binnenkomst en zolang de bewoners niet in zijn nek stonden te hijgen kon hij zijn vakwerk met een gerust hart blijven uitoefenen.

Dat was een hele verademing. Het afgelopen half jaar was voor de hele branche een achtbaan van emoties geweest. Eerst werden projecten uit angst voor besmettingen massaal afgezegd, later kon iedereen weer vol aan de bak omdat alles onder controle leek. Nu voelde hij de situatie toch weer terug naar af gaan en daar zat hij echt niet op te wachten, ondanks dat zijn portefeuille voor nu nog goed gevuld was.

Want werk had hij nog volop. En ook de dag na de persconferentie ging hij gewoon aan het werk. Een nieuwe vloerverwarmingsinstallatie én riolering stonden op het programma. Hij wilde dit uiteraard zo snel mogelijk afronden, om snel door te kunnen gaan met de volgende klus; je weet maar immers nooit. Hij sloot daarom de complete installatie binnen no-time aan, liet beugeltjes voor wat ze waard zijn en wist zo in een zucht de installatie opgeleverd achter te laten. Een werk dat bovendien perfect zijn emoties van de afgelopen maanden weerspiegelde: een fraaie achtbaan.

Op de radio hoort Karel steevast een reclame van een bekend ketelmerk voorbij komen. De fabrikant biedt bij aanschaf van een nieuwe ketel een van-het--gas-los-garantie aan. De ketel wordt ingenomen en de klant ontvangt een mooie inruilkorting.

Bij Karel knaagde er steeds iets achter in zijn hoofd als hij deze reclame hoorde. Een ‘ze-hebben-iets-gemist-gedachte’. Maar hoe hij zijn hersenen ook pijnigde, het schoot hem maar niet te binnen wat het was.

Het Eureka-moment kwam toen hij afgelopen week een nieuwe ketel op ging hangen. De betreffende klant vroeg zich af wanneer hij eigenlijk van het gas af zou moeten.

Op dat moment viel het kwartje bij Karel. Als iedereen van het gas af moet en dus alle ketels van de muren moeten worden gehaald, dan bleven overal nutteloze leidingen in de woning achter. Logisch dus dat hij daar bij het ophangen van – de laatste ketels – nu al rekening mee zou houden.

Het verwijderen van de ketels moest straks zo rap mogelijk gebeuren. Wat is er dan Handiger dan nu alvast gebruik te maken van een flexibele buis als leiding. Die is er straks binnen no-time vanaf. Fijn toch dat Karel nu al zo ver vooruit denkt!

Met wederom dank aan Camiel Hack voor de toezending!

Karel is een groot liefhebber van puzzeltjes, uitzoekwerk en onderzoekjes. Hij is dol op het lezen van detectives en kan uren lang Cluedo spelen met zijn gezin. Vanzelfsprekend is ‘Wie is de Mol’ voor Karel daarom ook hét televisie hoogtepunt van het jaar. Vanaf het moment dat de kandidaten bekend worden gemaakt, staat Karel helemaal in ‘molstand’. Al vanaf het prilste uur zoekt hij naar aanwijzingen en bestudeert hij de gezichtsuitdrukkingen van de kandidaten tot in detail. Hij is lid van het ‘Wie is de Mol’ Forum en zuigt alle informatie op die hij over de deelnemers kan vinden.

Helaas voor Karel is hij er totaal niet goed in. Per seizoen wisselt hij 20x van kandidaat en tijdens de laatste uitzending ziet hij standaard dat hij weer in de molstreken is getrapt en weer op het verkeerde paard heeft gewed.

Afgelopen week trof hij in een klant van hem een echte mede-molloot’. Hij raakte met hem al snel in een verhitte discussie (tijdens montagewerk) over welke kandidaat de mol zou zijn. Het bleek dat de klant op een totaal andere molkandidaat zat. Beiden waren natuurlijk stellig overtuigd van hun gelijk. Het werd op een gegeven moment zelfs zo onvriendelijk dat de klant zich met een grom had omgedraaid en gezegd hij dat hoognodig wat werk moest gaan doen.

Karel, nog steeds in zijn mol-moment, had het al snel gehad met zijn werk en besloot, geheel in de lijn van het programma, de klant ook maar eens lekker te saboteren. Normaal gezien had hij het cv-leidingwerk keurig langs de muur aan gelegd. Maar nu de klant zo tegen zijn kandidaat was geweest, raffelde hij het werk snel af. Een sterk staaltje ‘iemand erin trappen’, vond Karel zelf.

Met dank aan Camiel Hack voor de toezending!

Afgelopen week had Karel een doe-het-zelver als klant. De beste man in kwestie had zijn toiletruimte opnieuw betegeld maar was in al zijn enthousiasme vergeten dat er ook nog een waterleiding en afvoer van zijn fonteintje moest komen. Zijn keurige tegelwerk wilde hij uiteraard niet slopen, dus had hij Karel maar gebeld en gevraagd of hij het leidingwerk van het fonteintje kon verzorgen op een manier dat alles er toch nog strak uit zou zien.

Eenmaal ter plaatse zag Karel dat de klussende klant best wel een aardig tegeltje tegen de muur en op de vloer had geplaatst. Het deed niet onder voor het werk van zijn vriend en tegelaar Pjotr. Hij moest er niet aan denken dat hij bij het boren per ongeluk een tegel zou beschadigen. Geen beugeltjes dus maar de waterleiding in een mooie glooiende bocht buigen, zodat deze nauwelijks op zou vallen.

Zijn perfect bedoelde bocht bleek echter niet helemaal goed uit de verf te komen, zag hij zelf ook wel, waarop Karel besloot de aandacht van die rommelige waterleiding wat af te leiden. Hij besloot de afvoer uit meerdere delen samen te stellen, wat samen dan weer een mooi geheel zou opleveren. Een scheef gemonteerde sifon, zorgde voor de kers op de taart. Belangrijkste was in ieder geval dat het tegelwerk het vak- of – beter gezegd – kunstwerkje van Karel zonder enige schade had overleefd.

Karel vierde deze zomer zijn vakantie in hintergarden, jardin du maison en a la patio interior (de achtertuin dus). De laatste twee dagen van zijn vakantie was het weer omgeslagen, had hij alle boeken uitgelezen en was hij het zat om op de bovenlip van zijn vrouw te zitten. Nooit was hij zo gelukkig geweest met een klant  die in paniek opbelde omdat zijn ketel was overleden. Hij ging direct met een splinternieuwe ketel in zijn bus op weg. Zijn handen jeukten.

De technische ruimte annex voorraadkast die hij terplekke aantrof, viel in de categorie chaos. Karel moest hink-stap over van alles en nog wat springen om bij de defecte ketel te komen. Na drie mislukte pogingen (op school was gymnastiek zijn minste vak) vond Karel het wel welletjes. Hij verzocht de klant alle spullen uit de ruimte te verwijderen; kon hij nog snel even langs de groothandel voor een nieuwe rookgasafvoer. Bij het weggaan beloofde hij de klant de voorraadkast straks tot een next-level opberghok om te toveren.

Eenmaal terug trof hij een compleet lege ruimte aan en was het een fluitje van een cent om de ketel te vervangen, zodat Karel genoeg tijd over had om de opbergkast eens goed aan te pakken. Als een superklusser, waar ze bij Eigen huis en Tuin nog een puntje aan kunnen zuigen, wist hij in no-time een fantastische opbergkast te creëren. Chaos had plaatsgemaakt voor ordentelijkheid en de klant vond het daarom geen enkel probleem om Karels extra kosten te betalen.

Dat het vakkundig stukje timmerwerk ervoor had gezorgd dat de ketel niet meer toegankelijk is voor onderhoud, was voor latere zorg. Moderne ketels vallen toch nauwelijks meer in storing.

Je kent ze vast wel, van die klussen waarbij het stopcontact net te ver weg zit om de ketel op aan te sluiten, een bestaande dakdoorvoer op een plek waar je niet goed bij kunt of een dikke houten balk waar je het leidingwerk omheen moet leggen om alsnog de aansluiting te kunnen maken. Je zucht waarschijnlijk wat en verplaatst alsnog dat stopcontact, maakt een nieuwe dakdoorvoer en legt netjes met wat bochten het leidingwerk alsnog om de balk heen. Zo werkt een professional nou eenmaal.

Bij Karel ligt dat net iets anders.  Samen met zijn Poolse, tegel zettende vriend had hij weer eens een fraai klusje aangepakt; een toiletruimte deze keer. Karel zag direct dat de afvoer van het gootsteentje op zo’n ‘net-niet-plek’ was aangesloten. De pvc-leiding ging net niet in de muur de vloer in maar ook niet net er buiten. Een beetje vakman zou even zuchten en vervolgens met steenbeitel en vuist de afvoer verleggen, het liefst zodat deze netjes in de muur zou zijn weggewerkt. Karel had daar niet zoveel zin in. Allemaal extra werk, vond hij. Bovendien was Pjotr bedreven genoeg om het e.e.a. mooi aan te sluiten met zijn tegelwerk. Dat grijs van dat PVC staat overigens prima bij de tegels, zag Karel toen het werk eenmaal af was. Een toevallige bijkomstigheid.