Iedereen kent het wel. Dat gevoel van trek in de loop van de ochtend, zo tegen het middaguur. Zin in dat ene, waarvan je het liefst een bord vol verorbert. Bij Karel is dat niet anders.

Om 6 uur was hij al begonnen. Er stond hem immers een behoorlijke klus te wachten die dag: vloerverwarming, elektra, de hele habbekrats. Rond een uurtje of 10 begon het al, het zachte geknaag in zijn maag. Weliswaar nog geen duidelijke trek maar de eerste tekenen waren er. Bij zijn koffiebreak rond 10 uur kon de fikse stapel boterhammen die hij had meegenomen hem niet bekoren. Maar goed, hij moest verder en was braaf weer aan het werk gegaan.

Tegen half 12 begon het trekgevoel toch wel erg specifieke vormen aan te nemen: de gedachte aan tagliatelle kon hij maar niet uit zijn kop krijgen. Maar ja, een bord van die heerlijke pasta scoor je niet zomaar in een stookhok van een woning. Even weggaan was ook geen optie, het werk moest vandaag wel af. Een belletje naar zijn vrouw dan maar: of ze voor vanavond a.u.b. een lekkere pan pasta kon maken. Vervolgens snel weer aan het werk…

Dat Karel werk en gedachten niet uit elkaar kan houden, wisten we al langer. Maar deze keer schoot zelfs hij wel erg ver door. We missen alleen nog de tomatensaus.

Foto: Eddy van Velsen

Ondanks de zachte winter kreeg Karel nog flink wat klachten over kou in huis. Of het nu in de woonkamer, slaapkamer of badkamer was, hij werd om de haverklap gebeld. De klachten waren grotendeels toe te wijzen aan een slechte woningisolatie en de beukende harde zuidwestenwind van de afgelopen weken, maar daar hadden de meeste klagers geen boodschap aan.

Karel draafde daarom steeds braaf op om het comfort van de woningen naar een dragelijk niveau te brengen. Bij de badkamer van een dame op leeftijd trof hij een badkamerradiator aan die wel wat meer ‘umpf’ kon gebruiken. Het naoorlogse ding viel nog net niet van ellende uit elkaar en was dringend aan vervanging toe. De badkamer zelf was daarnaast niet bepaald kierdicht te noemen en het enkelglas raampje maakte het er niet veel beter op in de inderdaad nogal frisse ruimte.

Karel smeerde het nietsvermoedende dametje tegen een lekker prijsje een mooie radiator aan en smeedde het geheel vast aan de wand. Op dat moment kwam hij erachter dat hij wel erg krap zat in zijn voorraad cv-leiding. Het aansluiten van de toevoer kon hij nog net voor elkaar krijgen, maar voor de retour had hij nog slechts een stukje buis over van 10 cm. Zelfs Karel, met al zijn vindingrijkheid, zag hij geen mogelijkheid om die aansluiting hiermee voor elkaar te krijgen.

Na wat gezoek in zijn bus vond hij gelukkig nog een flexibele aansluitslang. Oké, hij wist best dat zo’n slang bedoeld is voor een kraan of boiler. Maar om nou helemaal naar de groothandel te rijden voor een stukje radiatorleiding, ging Karel toch echt te ver. Zo werkt het ook prima, en met deze bocht heb je bovendien direct een fantastische flow in de cv-installatie.

Met dank aan Camiel Hack voor het spotten van de Karel

Je kan geen website of krant openslaan zonder dat je iets leest over gevaarlijke loden leidingen, die opeens overal in het land opduiken.

De lokale politiek wil dat er thuistesten komen, zodat iedereen kan zien of het drinkwater door een loodvrije leiding loopt. Kortom, overal in het land zijn er zorgen over loodgevaar.

Ook Karel merkte dat het echt wel ‘een dingetje is’ onder zijn klanten. Afgelopen weken had hij diverse telefoontjes gehad van bezorgde woningbezitters: of hij een leidinginspectie kon uitvoeren. Na telefoontje 4 was Karel eens gaan nadenken over dat hele lodenleidingverhaal en kwam hij tot de conclusie dat er vast wel geld mee te verdienen valt. Hij ging er eens goed van zitten om over een oplossing na te denken. Twee koppen koffie en een gevulde koek later wist hij al welke service hij zijn klanten zou kunnen bieden. Let wel, de service die ze van hem gewend zijn.

Precies op tijd, want klant nummer 5 hing inmiddels aan de lijn. Hij kon hem direct vertellen dat hij het probleem gelijk kon oplossen. Lood of niet, de zorgen van de klant waren voorgoed voorbij. Hij sprong gelijk in zijn auto en nog geen 10 minuten waren de loodzorgen van zijn klant verleden tijd: een fantastisch product toch, zo’n magneetafscheider. Dat lood een non-ferro metaal is, was Karel kennelijk niet helemaal duidelijk. Maar goed, de extra omzet was weer mooi meegenomen.

Met dank aan Melvin Weeteling voor het spotten van de Karel

Karel had weer eens een klus bij een klant die dingen graag op zijn eigen manier wilde hebben. Opdrachtgeefster was een vrouw met een neurotische schoonmaakdwang. Of Karel het expansievat zodanig kon vervangen dat mevrouw de vloer nog netjes zou kunnen schoonmaken. De vorige installateur had dat ding zo laag gemonteerd en vastgemaakt in de muur, dat ze er nog nauwelijks met de stofzuiger onderdoor  kon. Karel had inmiddels ervaring met de soms absurdistische wensen van zijn klanten en zag ook geen enkele reden om de dame in kwestie tegen te spreken. Hij hield het bij een: "Uiteraard mevrouwtje, geen probleem, maar het zal wel wat duurder uitvallen omdat ik wat flexibelleidingwerk moet gebruiken." De schoonmaakneuroot vond het geen probleem, zolang ze maar lekker kon dweilen onder dat vieze vat.

Foto: Nicolas Tireur

Het komt nog wel eens voor dat Karel wat commentaar krijgt op het werk dat hij aflevert. Klanten vragen om een douche-wc en Karel monteert doodleuk een douche boven de wc.  Wandverwarming? Karel moffelt rustig een radiator achter de muur weg. Rookgasafvoer? Dat lukt Karel prima met een condensafvoerslang. Kortom, Karel laat her en der wel eens wat steekjes vallen of neemt het niet zou nauw met wat er gevraagd wordt.

Tegen beter weten in had de eigenaar van de supermarkt, waar Karel de nodige keren een

- voorzichtig gezegd - bedenkelijk werkje had afgeleverd, hem toch weer teruggevraagd. Al was dat vooral omdat er zo snel geen goede vakman beschikbaar was. Hij had zich deze keer echter goed ingedekt tegen het broddelwerk van onze klusser. De eigenaar had het werk, het verleggen van een riolering, keurig op tekening aangegeven. Karel moest zich absoluut en volledig aan de tekening houden.

Karel had zijn schouders opgehaald en de tekening aangepakt. Wat hem betreft was het altijd vakwerk dat hij afleverde, hoe hij het ook aanlegde. Maar goed de klant is koning en Karel ging aan de slag.

Maar nu was het de supermarkteigenaar die niet helemaal goed naar de constructie van zijn winkel had gekeken. Toen onze klussende genie bij een betonnen steunkolom aankwam, wilde hij in eerste instantie een bochtje om de kolom aanleggen. Maar hij bedacht zich dat de eigenaar hem duidelijk te kennen had gegeven zich aan de tekening te houden. Karel deed dus maar braaf wat hem gevraagd werd. Mocht de boel gaan verzakken dan was dat niet zijn probleem.

Het was vorige weekend rot weer, mevrouw Karel was een weekend met dochterlief op pad en Karel had op Netflix al zijn favoriete series al gekeken. Kortom, de goede man verveelde zich stierlijk en besloot maar eens in zijn collectie oude dvd’s te duiken. De dikke laag stof op zijn dvd-speler had hij er met moeite van afgeblazen om het beestje vervolgens te vullen met de volledige serie avonturen van The A-Team.

De serie was feitelijk zijn grootste inspiratiebron voor al zijn ‘bijzondere’ uitvindingen en installatieconstructies. En na een doorwaakt weekend binchwatchen was hij opnieuw volledig in de ban van alle fantastische oplossingen die zijn favoriete knutselhelden voor elkaar hadden kregen. Niet verwonderlijk dus dat hij zich maandagmorgen op weg naar zijn eerste klus BA en Murdock in één voelde, onderwijl de tune van The A-team neuriënd.

Aangekomen bij zijn eerste klus was hij niet langer Karel, maar voelde hij zich een superheld die werkelijk alles kon fixen. Het lekke expansievat was binnen enkele minuten vervangen en vakkundig aan de muur gemonteerd. Karel ging direct op weg naar zijn volgende lekkageklus, luidkeels zingend: “If you have a problem, if no one else can help, and if you can find him, maybe you can hire the Karel, tu-tu-tu,tuu-tu-tu-tuuu." Uit voorzorg had onze megaklusser een flinke lading klei en twee kurken meegenomen. Ook die lekkage zou binnen no-time verholpen zijn!

Foto: Joren Marginet

Er zijn van die uitvindingen op installatievlak waar Karel het zijne van vindt. Zo snapt hij al die domotica toepassingen niet. Die moeten overal in huis ‘kunnen praten’ met elk stukje installatietechniek. Ook vraagt hij zich af waarom je een pelletkachel nodig hebt als er van die gezellige openhaarden zijn. Bovendien twijfelt hij openlijk over al die regendouchesystemen, waar je als installateur eerst een kneiter van een drukverhoger tussen moet zetten wil er een normaal straaltje water uitkomen.

Deze week kon hij aan dit lijstje de douchewc toevoegen. Hij had er wel eens wat over gelezen en ze zien staan op beurzen, maar er nooit echt aandacht aan geschonken. Het principe van de douchewc was hem feitelijk onbekend. “Waarom zou je op het toilet onder de douche willen zitten”, was een beetje de gedachtegang van onze magistrale klusser.

Afgelopen week kreeg hij echter het verzoek een dergelijk toilet bij een klant aan te sluiten. Zonder de moeite te hebben genomen om alsnog in de materie te duiken, was onze handige Harry direct aan de slag gegaan met de installatie ervan. “Ieder zijn ding, maar ik zit toch liever droog op de toilet”, was Karels commentaar na weer een vakkundig stukje installatiewerk.