U heeft ze ook vast wel in uw klantenbestand zitten, de klanten met een compleet steriel huis, symmetrisch geplaatste meubels en spiegelende witte vloeren. Als u daar binnenkomt wordt u verzocht uw werkschoenen uit te doen of, als het niet anders kan, van die zwembadslofjes over uw schoenen aan te trekken om beschadigingen en vuiligheid te voorkomen. De klant met het type inrichting ‘alles strak’. De klant waar Jan des Bouvrie nog interieuradvies komt halen. De klant die u koffie aanbiedt maar dan wel uit een aftands kopje dat speciaal bewaard wordt voor ‘werklui’, want de klant moet er toch niet aan denken dat zijn design porseleinen kopjes met uw ruwe werkmanshanden in aanraking komen. De klant waar u eigenlijk al moe van wordt als u ze bellen.

Karel heeft ook zo’n klant waar zijn nekharen van overeind gaan staan. Hij heeft al een paar keer geprobeerd om van haar af te komen door exorbitant hoge rekeningen te sturen. Of door halverwege een klus onder het mom van een spoedgeval weg te gaan, de klant achterlatend in een koud huis. Maar niets heeft tot nu toe geholpen. Mevrouw maakt net zo makkelijk het geld over en trekt doodleuk een dure design trui aan, wachtend op de dag dat Karel zijn werk komt afmaken (twee dagen later).

Deze week had ze weer gebeld. Of hij een nieuwe radiator kon monteren in de badkamer, uiteraard zo´n design ding. Zuchtend en steunend trok Karel naar de woning. Op zijn sokken betrad hij de badkamer, nadat hij eerst zijn koffie uit een aftands kopje had gedronken. De klant riep hem nog na dat de radiator zo strak mogelijk tegen de wand moest worden gemonteerd. En op dat moment wist Karel hoe hij van haar af kon komen. “Strak tegen de wand, dat kan ze krijgen.” Als ze nu nog zaken met hem wilde doen, zou hij zijn waterpomptang opeten.

In zijn vorige leven was Karel werkzaam bij een drinkwaterbedrijf als monteur. Zo nu en dan wordt hij nog wel eens gevraagd om wat kleine klusjes voor dit bedrijf op te lossen. Dat loopt een beetje uiteen van het vervangen van een hoofdkraan tot het aansluiten van een nieuwe meter. Zo wisten zijn oud collega’s dat hij wat renovatiewerk aan het doen was in een kantoorcomplex waar de watermeter vervangen diende te worden. Logisch dus dat ze hem vroegen die nieuwe meter gelijk maar mee te pakken. Een extraatje was zo snel verdiend, vond ook Karel, en omdat zijn oud werkgever hem nu al jarenlang met enige regelmaat inschakelde, besloot onze handyman dat het wel eens tijd was om wat terug te doen.

Aan dat water is natuurlijk geen droog brood aan te verdienen, wist Karel, en daarom bedacht hij een geniale oplossing om het voor zijn oud-werkgever allemaal wat lucratiever te maken. Hij installeerde twee watermeters. ‘Kunnen ze dubbel afrekenen en loopt het geld bij het waterbedrijf twee keer zo hard binnen.’

Dat Karel geen Einstein is, weten we inmiddels wel. Maar kennelijk heeft hij ook aan praktische natuurkunde een broertje dood. Met het aanleggen van een dubbele watermeter en de toch wel talrijk aanwezige hoofdkranen – die hij om onduidelijke redenen had toegevoegd –  krijgt zijn oud werkgever alleen maar flink hogere kosten voor zijn kiezen. Die van Karel namelijk.

Karel vierde zijn vakantie deze zomer volgens het Belgische schoolsysteem. Van 30 juni tot en met 31 augustus had hij geen ene reet uitgevoerd. Hij had, net als een van zijn leveranciers uit het land van de frieten en Urbanus, een welverdiende sabbatical opgenomen. Zijn telefoon stond op voicemail en zijn website vermeldde dat hij gesloten was tot en met eind augustus. Met vrouw en caravan was hij afgezakt richting de Middellandse Zee om daar eens lekker twee maanden zijn zuurverdiende centen te spenderen.
Dat was hem prima bevallen. Na helemaal tot rust te zijn gekomen, begon hij – eenmaal thuisgekomen – zonder stress en met hernieuwde werkinspiratie aan zijn eerste klus. Het maakt hem niet uit dat het ‘maar’ om een toiletklus ging. Dit was er eentje van bovengemiddeld niveau: in een kantoor waar iedereen in van die glazen ruimten werkt.
Karel – designliefhebber die hij is – kon dit interieurconcept natuurlijk niet zomaar overboord gooien en besloot daarom te kiezen voor douchewanden i.p.v. de gebruikelijke ondoorzichtige toiletwanden. De toiletbezoekers van dit kantoor blijken er overigens in het geheel niet mee te zitten, gewend als ze zijn aan de eveneens open structuur van hun werkplekken.