Angsthaas
Karel houdt al jaren een geheim verborgen; zelfs mevrouw Karel weet het niet. Miljoenen mensen in Nederland hebben er last van. Toch schaamt Karel zich er diep voor. Hij vindt dat hij als installateur niet zo’n angsthaas moet zijn en gewoon zijn werk onder alle omstandigheden en op elke hoogte moet kunnen uitvoeren. Maar daar zit nou juist het probleem: hij heeft hoogtevrees.
En niet zo’n klein beetje ook. Karel staat te trillen als een rietje als hij een ladder op moet klimmen, een keukentrapje bezorgt hem bij op de eerste trede al een golf van misselijkheid en zelfs zijn werkschoenen hebben een extra lage zool, zodat hij lekker laag bij de grond kan blijven.
Best wel problematisch als je in je beroep toch vrij vaak moet werken op daken of een ladder. Hij stelt dit soort klussen dan ook zoveel mogelijk uit en als het even kan vraagt hij zijn klanten zelf even het laddertje op te klimmen. Dit laatste uiteraard onder het mom van één of andere smoes.
Helaas was er bij de deze klus geen klant in de buurt en moest Karel zelf het dak op om een dakdoorvoer aan te brengen. Met knikkende knieën was hij de ladder op gekropen en half liggend op het dak had hij de doorvoer gemonteerd. Met een flinke lading schroeven door de afdekplaat en de nodige bitumenkit zat de doorvoer op het oog in ieder geval vast. De waterdichtheid nog even checken was teveel van het goede. Hij wilde maar één ding: met zijn beide benen weer zo snel mogelijk op de grond staan.
Met dank aan Philip van Rijkhuizen junior, voor het spotten van deze Karel.
Buitengewoon beugelen
Veiligheid en Karel zijn onmiskenbaar met elkaar verbonden. Het kan met Karel twee kanten op: of hij neemt het niet zo nauw of hij zorgt voor een dusdanig beveiligde installatie waarmee eigenlijk niets meer valt te beginnen. Kortom het is bij hem vaak totaal mis. Een toolboxmeeting heeft hij als ‘eigengerijpte’ zelfstandige nog nooit bijgewoond. “Ik weet gewoon niet beter”, is zijn zelfverzekerde commentaar desgevraagd.
Joachim Potharst (@potharst) trof onlangs een staaltje van Karels eigenwijsheid aan. Het moge duidelijk zijn dat het hier niet gaat om een pronkstuk van extra veilig installeren. Waarschijnlijk ging het om een ‘tussendoor klusje’; een gevalletje ‘ff snel dat rookgasafvoertje in elkaar frutselen’. De bouwmarkt bevond zich waarschijnlijk om de hoek.
Met wat snel klem- en schuifwerk wist Karel een prima functioneerde ketel met dito rookgasafvoer af te leveren. Het degelijke beugelwerk middels een stevig tiewrapje aan het uiteinde maakt dit puike werkje helemaal af. In de winter – als de kachel lekker staat te branden – wordt het zonnescherm immers toch niet gebruikt.
Afknijpen
Karel had het er de laatste weken van 2018 flink van genomen. Na zijn laatste klus was hij linea recta naar huis gereden, waarna hij geen seconde meer aan welke klant dan ook had gedacht. Twee weken lang was het vooral (te) veel drinken en (te) veel eten geweest, en wel zodanig dat mevrouw Karel hem afgelopen zondag te kennen had gegeven wat riemgaatjes te gaan minderen. “Je hebt meer dan gelijk”, gaf Karel schoorvoetend toe, nadat hij staande op de weegschaal met eigen ogen en ingehouden adem constateerde dat deze wel erg ver uitsloeg. Ook Karel begreep dat het zo niet langer kon. Het dieetmonster moest nodig uit de kast komen.
Maar als Karel ergens een hekel aan heeft, is het wel op een stengel bleekselderij kauwen in plaats van op een lekkere boterham met kaas. Gelukkig wist hij op internet één of ander afslanktheetje te scoren bij zo’n reformwinkel en kon hij de volgende dag al beginnen met een theekuur die ervoor zou zorgen dat al zijn overtollige vet als vanzelf zijn corpulente lichaam zou verlaten. Karel nam dan ook bijzonder goed gemutst een volle thermofles van het goedje mee naar zijn eerste klus van het nieuwe jaar. Eenmaal gearriveerd dronk hij direct drie koppen thee om vervolgens vrolijk aan de slag te gaan.
Het was een klusje waarvoor hij zijn fijne perstang weer eens kon gebruiken. Karel was dus helemaal in zijn nopjes… totdat het bij hem van binnen behoorlijk te keer begon te gaan. En juist op het moment dat hij de geperste leiding aan wilde sluiten op de radiator, kreeg het kloppen op zijn achterdeur een wel erg acute dimensie. Hij kneep zijn billen nog een laatste keer tegen elkaar en perste zo snel hij kon het leidingwerk dicht.
De radiator was nu prima aangesloten, zag Karel tot zijn opluchting, er zou geen druppel water uitspuiten. Hij liet zijn gereedschap snel vallen en rende zo hard hij kon naar het kleine kamertje. Voor Karel zelf was er duidelijk geen afknijpen meer aan!
Zeikerds
Zo vlak voor de feestdagen neemt het stressniveau van Karel behoorlijk toe. Mevrouw Karel heeft inmiddels al 4x het complete kerstdiner veranderd (waar ze al sinds half november mee bezig is); de kerstboom is al 3x naar een ‘nog betere’ plek verhuisd; de enorme lading kerstlampjes in en om zijn huis zorgt er gemiddeld 2x per dag voor dat de stroom eruit klapt; en als kers op de taart heeft dochterlief besloten om op aanraden van haar inmiddels door de Kareltjes omarmde vriendin spontaan vegetariër te worden (dus dat er vooral geen vlees op het kerstmenu staat, want dat was zo zielig voor de dieren), zodat mevrouw Karel voor de vijfde keer het kerstmenu kon aanpassen, daarbij haar frustratie afreagerend op haar hardwerkende man.
Kortom, Karel was al dat gezeik wel een beetje zat. Gelukkig kon hij de ‘gezellige kerstsfeer’ thuis verlaten om naar een spoedklus te gaan: een lekkend urinoir. De klant in kwestie, uitbater van een kartcentrum, bleek net zo lekker in zijn vel te zitten als Karel, waardoor de twee binnen no time woorden kregen over de toedracht van de lekkage. De klant gaf Karel de schuld en uiteraard dacht Karel hier totaal anders over. Bovendien, zo zag Karel, lekte het toilet helemaal niet zo hard als de klant had doen voorkomen en wilde Karel eigenlijk al weer vertrekken. “Dit is helemaal geen spoedklus”, beet hij de klant toe. Die nam daar echter geen genoegen mee en eiste dat Karel direct voor een oplossing zou zorgen.
Onze gestresste klusser voelde zich voor het blok gezet en zei dat hij het dan wel even snel zou oplossen. En ja hoor, binnen 1 minuut was het lek geklaard. Snel stapte hij in zijn auto en reed weg. ‘In het nieuwe jaar maak ik die klus wel goed in orde. Voor nu is het probleem even netjes opgelost. Dat gezeik allemaal.’
Keurig hoektoilet
Afwerking is niet het sterkste punt van Karel. Oorzaken: te vlug klaar willen zijn, het gebruik van goedkope materialen en het veelvuldig toepassen van tijdelijke oplossingen (die Karel vervolgens wegmoffelt zodat het alsnog een vaste oplossing is).
Daar is in het verleden wel eens wat commentaar op geweest vanuit zijn klanten kring. Zo had de eigenaar van de supermarkt waar Karel al diverse keren als vaste installateur zijn stinkende best had gedaan, af en toe toch wat problemen met zijn nogal onorthodoxe werkwijze. Desondanks had de eigenaar hem ook deze keer weer in de hand genomen. Hij wilde dat Karel het klantentoilet zou renoveren. Er moest een hoektoilet komen, die de ruimte wat makkelijker toegankelijk zou maken voor mensen die wat slechter ter been zijn. Hij verzocht Karel om vooral niet te beknibbelen op materialen en extra op afwerking te letten.
Karel wilde natuurlijk de goede klant niet verliezen en had hem plechtig beloofd de toiletruimte tot in de puntjes op te knappen. Hij had alleen zijn twijfels gehad bij de opmerking dat het een hoektoilet moest worden. Maar aangezien de klant koning is en hij de supermarkteigenaar niet wilde teleurstellen, was hij ijverig aan de slag gegaan. En inderdaad, de eigenaar kon niet anders dan toegeven dat een rollator zo prima naast de wc kan staan.
Nadruppelen
Inmiddels heeft Karel de leeftijd bereikt dat zijn eigen leidingwerk wat mankementen begint te vertonen. Zo kan hij rustig een kwartiertje naar de pot staren op zoek naar de druk die hij nodig heeft om zijn installatie te ledigen. En andere keren moet hij vooral op zoek naar een constante flow. Hij is er zelf vrij laconiek onder. Het hoort nou eenmaal bij het ouder worden, vindt hijzelf. Waar hij wel slecht tegen kan is het nalekken van zijn leidingwerk. Daar voelt hij zich toch wat onzeker over.
Karel was daarom toch maar eens naar de gespecialiseerde ‘loodgieter’ gegaan om even naar zijn overstortventiel te laten kijken. Deze had hem wat ‘soldeervloeistof’ kunnen voorschrijven die de lekkages zouden stoppen. Daarna zou hij weer met een gerust hart zijn werk zonder gene kunnen uitvoeren.
Dezelfde middag ging hij alweer monter aan de slag. Er moest een cv-pomp worden vervangen. Op zich een klein klusje, waar hij snel klaar mee dacht te zijn. Maar eenmaal bezig in de technische ruimte merkte hij dat hij toch weer vrij vaak naar de toilet moest lopen vanwege een druppelende veiligheidsklep in de ruimte. Dat bleek zelfs zo hinderlijk dat hij het vervangen van de pomp maar even had onderbroken om de cv-installatie van het eeuwige gedruppel af te helpen. Dop er op en klaar! Met de drukopbouw in dit oude cv-systeem zal het vast wel meevallen, dacht Karel. Zijn eigen oude lijf functioneerde inmiddels ook prima met een aangepast overstortventiel.
Dubbel zo snel
Karel heeft vanaf dat hij al installateur aan de slag ging altijd keurig alle leidingen gesoldeerd. Kon dat niet dan werkte hij met knelfittingen. Op het persen had hij het nooit zo begrepen, al is dat voor zijn vakbroeders inmiddels al een tijdje een standaard aansluitmethode. Karel vond het eigenlijk allemaal wel best zo. Veranderen zit niet zo in zijn genen. Hij had genoeg aan de karweiflesjes, wat soldeerdraad en teflontape. Daarmee krijgt hij prima elke leiding dicht.
Vorige week was hij echter op een bouwplaats om in zijn pauze zijn tegelzettende vriend Harry een bezoekje te brengen. Hij was toch in de buurt. Op de bouwplaats zag hij een collega lopen met een mooi stukje persgereedschap. Aandachtig had hij een tijdje staan kijken hoe de vakman het leidingwerk moeiteloos en vooral super snel waterdicht maakte. Toen Karel hem vroeg of dat een beetje te betalen is zo’n persding, had de man geantwoord dat het wel een paar duiten kost, maar dat hij de investering er vrij snel uit had door de snelheid van werken.
Karel moest later die week een hoop leidingwerk aanleggen en zag opeens de enorme tijdwinst die hij met een perstang zou kunnen maken. Aan het einde van zijn werkdag was hij daarom toch maar even naar de groothandel gereden om een gloednieuwe aan te schaffen. De dag er na was hij er direct mee aan de slag gegaan op de nieuwe klus. Al snel was hij helemaal in zijn nopjes met zijn nieuwe tang en perste waar hij maar kon. Ook afsluitkranen bleek hij moeiteloos te kunnen verwerken met het nieuwe stuk gereedschap. Het ging zo lekker snel dat hij niet eens door had al een kraan te hebben gemonteerd. ‘Ach, een dubbele afdichting kan nooit kwaad’, dacht Karel opgewekt.
Zo flexibel
Geen installateur is zo meedenkend en flexibel als Karel (aldus Karel zelf). Klanten die midden in de nacht een lekkage hebben? Karel staat binnen een half uur volledig met waadpak en gereedschapsuitrustig voor de deur. Een klant die ’s morgens opbelt of de gemaakte afspraak een dag verzet kan worden? Geen probleem, komt hij toch de volgende dag langs. Een klant die toch liever zijn radiator aan de andere muur heeft hangen, nadat Karel hem al heeft opgehangen? Binnen no-time hangt hij aan de andere wand. Kortom, Karel, flexibel als hij is, denkt altijd mee met zijn klantjes. Zelfs als zijn klanten niet om hulp vragen is Karel zo buigzaam als hij maar kan zijn. Bij het aanleggen van de nieuwe cv-installatie met warmwaterboiler, werd Karel meegedeeld dat hij er wel rekening mee moest houden dat de ruimte voor de ketel nog niet af is. De technische ruimte was nog een gat onder te trap, maar daar ging de eigenaar, die midden in zijn verbouwing zat, nog wat muurtjes met een deur voor neerzetten. Karel zag natuurlijk geen enkel probleem, flexibel als hij is. Met een beetje buigzame slang kon hij een nagenoeg beweegbare installatie fabriceren. Weer een klant blij. Flexibele jongen toch die Karel.
Strontpostsysteem
De afgelopen maanden heeft Karel flink wat klusjes ‘er even tussendoor gedaan’. Van die klusjes die niet helemaal of slechts gedeeltelijk op factuurtjes zijn terug te vinden. U begrijpt het wel, Karel heeft de vrienden van de blauwe envelop zo her en der wat minder toebedeeld. Gevolg: er hoopt zich inmiddels een klein fortuin aan contanten op bij hem thuis, die hij, tussen twee klussen door, besloot toch maar eens naar de bank te brengen.
Hij was daar jaren niet geweest en daarom zeer verbaasd er alleen nog maar een paar losse balies, een koffiemachine en enkele koudwaterdispensers aan te treffen. Waar was de vaste desk met de zo vertrouwde bankemployee gebleven? Dit was toch geen echte bank meer? Nostalgisch dacht Karel terug aan die goede oude tijd dat bankbiljetten nog door een vacuümsysteem vanuit de kluis naar de balie van de bankmedewerker werden gestuurd en visa versa. Een ingenieus geldpostsysteem waarmee volgens hem nog steeds helemaal niets mis was.
Onze installatiespecialist meldde zich met zijn stapeltjes bankbiljetten toch maar netjes bij de balie midden in de ruimte, waar hij tot zijn verbazing vervolgens resoluut werd doorgestuurd naar een soort omgekeerde pinautomaat. De semi geïrriteerde bankmedewerkster beet hem nog snel toe dat hij daar zijn biljetten maar in moest voeren. “Wij hebben hier geen plek meer voor contant geld”. Gehoorzaam deed Karel wat hem werd opgedragen en verliet hij zwaar teleurgesteld de bank, zonder de door hem zo gewenste sociale interactie waaraan hij vroeger zo hechtte.
Bij zijn volgende klus kon Karel deze teleurstellende ervaring maar niet uit zijn hoofd krijgen. Bezig met het plaatsen van een extra toilet, doemde het mooie geldpostsysteem uit zijn jeugdjaren in zijn gedachten op. Het bracht hem op een lumineus idee. In de kelderruimte waar het extra toilet kwam, waren nog geen afvoeren voorzien. Karel moest dus sowieso al aan de slag met een fecaliënpomp en -vermaler. Als hij daar nu eens een strontpostsysteem van zou maken.
Tevreden keek Karel enige uren later naar het eindresultaat: net als vroeger in de bank zouden de grote en kleine boodschappen voortaan direct naar boven worden afgezogen. Er gaat toch niet boven die goede oude tijd.
(Her)warm(d)e relatie
Karel houdt ervan om zijn werk tot in de puntjes af te leveren; altijd het comfort van de klant voorop; kosten nog moeite besparend en nooit beknibbelend op materialen (als hij die tenminste kan doorberekenen tegen een lekker tariefje). Zelfs in drukke tijden weet hij altijd nog dat kleine stapje extra te doen voor zijn klanten. Die weten Karel -installatie-expert bij uitstek- dan ook altijd weer te vinden als er in huis iets aangesloten of geïnstalleerd moet worden.
Zo werd hij deze week alsnog gevraagd door het gezin dat hij net voor de zomervakantie op een toch wel iets te abrupte manier had laten zitten. De heer des huizes had met sympathie zijn belletje ontvangen, waarin Karel -met enige vertraging weliswaar- zijn welgemeende excuses aanbood voor zijn toch wel onvergefelijke gedrag.
Onze vakman kreeg gelijk de uitnodiging om naast de nog steeds hangende wastafel een nieuwe handdoekradiator op te hangen. De berouwvolle en klantminnende Karel had direct een afspraak ingepland en toog afgelopen week goedgehumeurd op pad om de wastafel alsnog te repareren én een radiator vakkundig te monteren.
Het viel Karel direct op dat de badkamer een wel erg drukbezochte plek in dit huis is, met niet alleen een zoontje dat graag aan wasbakken hangt maar ook twee zeer douchegrage dochters. ‘Dat zorgt natuurlijk voor een hoop natte handdoeken’, bedacht Karel. ‘Feitelijk moet er wat extra ruimte gecreëerd worden om alle handdoeken te kunnen drogen.’
Hoe prettig is het voor een klant, dat een installateur op zo’n inventieve manier meedenkt en een comfortabele (meer)oplossing weet te creëren? In dit geval bracht Karel zelfs niet eens extra materiaalkosten in rekening te brengen! Waarmee de fundatie voor een langdurige klantrelatie opnieuw was gelegd.