Er komt de laatste tijd steeds minder werk binnen bij Karel. Was het eerst nog zo dat hij elke dag van de week lekker aan de slag kon gaan, sinds een week is het opeens een stuk rustiger. Zo wist hij de afgelopen week maar één klusje aan te nemen. En het was ook nog eens een werkje van hooguit een dag.

Een simpele ketelvervanging, dus zeker geen dikke nadenkklus voor Karel. Een ware no-brainer: verstand op nul, ophangen dat ding en klaar.
En daar ging hij de fout in. Meneer had de ketel keurig op de muur gemonteerd, alle afvoeren aangesloten, maar was even vergeten dat een expansievat ook wel zo handig is. Om zijn klant dan maar in de kou te laten zitten, vond zelfs Karel wat te ver gaan. Gelukkig vond hij nog wat ruimte bij het plafond. Fraai afgewerkt met fietsbandfix voor de leiding hangt het complete cv-systeem er nu toch keurig bij.
Tevreden bekeek Karel het resultaat. Nu nog wat beter ‘vat’ krijgen op de wegblijvende klantjes, dacht hij. Geen zorg Karel, ga vooral zo door. Goed vakwerk verkoopt zich uiteraard vanzelf.

Om zeer onduidelijke redenen wordt Karel de laatste tijd nogal eens gevraagd of hij een totaalinstallateur is. Dan gaf hij maar aan liever op bekend terrein te blijven, dat van de loodgieter. Karel heeft namelijk van huis uit al bijzonder weinig technische kennis, behalve die zijn vader hem heeft bijgebracht. “Jongen, als het water maar stroomt en de vlam in de ketel blijft branden, is de installatie al geslaagd”, aldus de eerste generatie meesterklusser.

Maar na het derde telefoontje met toch weer de vraag of hij complete installaties kan aanleggen, dacht hij bij zichzelf: “Als ik elke keer nee blijf zeggen, leer ik nooit wat nieuws.” Dus antwoordde Karel dat hij volleerd allrounder is en de klus wel zou klaren. Zonder echter te vragen wat de klant nou precies wilde.

Toen bleek dat de klant zijn complete woning volgestopt wilde hebben met domotica, temperde Karels enthousiasme toch enigszins. Maar het hield hem niet tegen om vol goede moed aan de slag te gaan. Al na twee weken kabeltrekken door het complete huis, kwam hij uiteindelijk uit in de ruimte waar hij alles aan elkaar moest ‘knopen’. Enigszins vertwijfeld keek hij een tijdje naar de chaos. Wellicht had hij de kabels toch beter eerst kunnen markeren. Maar ach, dat Karel al snel, het werk was aangenomen op regiebasis dus hij zou een kniesoor zijn om daar een probleem van te maken.

Met de zomer op komst krijgt Karel weer allemaal klanten met verzoeken om een stukje installatietechniek in de buitenomgeving aan te leggen. Je kunt het zo gek niet bedenken: van de afvoer in een buitenkeuken tot het buitentoilet in de tuin. Karel heeft het allemaal voorbij zien komen en kijkt dan ook nergens meer van op.

Sterker nog, hij handelt tegenwoordig proactief bij opdrachten die iets met het buitenleven te maken hebben. Zo ook deze keer. De klant had eigenlijk een hele simpele vraag: een buitenkraan aansluiten, zodat niet elke keer met een gieter door de woonkamer hoeft te worden gelopen om de planten buiten water te geven.

Karels proactieve brein was vanzelfsprekend niet gestopt bij het tuinkraanverzoek maar dacht direct aan alle andere mogelijkheden die een buitenkraan zou kunnen opleveren. ‘Stel nou dat zijn klant straks ook een buitenkeuken wil en een enorme hekel heeft aan afwassen! Dan is het toch wel fijn dat hij zijn vaat niet steeds naar binnen hoeft te sjouwen, maar ook in zijn (nog niet bestaande) buitenkeuken over een vaatwasser kan beschikken. Dan kan ik toch beter in plaats van een buitenkraan een wasmachinekraan monteren; moet onze handyman gedacht hebben. Gelukkig vriest het niet meer zo vaak in Nederland. Misschien dat deze bewoner er toch nog een paar jaar gebruik van kan maken.

Met dank aan Camiel Hack voor het toezenden van de foto!

Vorige week werd Karel ingeschakeld door een lokale galerie. De erg exclusieve kunsthal wilde graag dat Karel ervoor zou zorgen dat het binnenklimaat op uitmuntend, stabiel niveau zou worden gebracht. Uiteraard om zo al de dure kunstwerken te beschermen tegen ongewenste temperatuurschommelingen en andere binnenklimaat gerelateerde malaise.

Karel had kosten nog moeite gespaarde en elke aparte ruimte van een state-of-the-art systeem voorzien. De bijbehorende buitenunit zou aan de achterzijde van het pand in de beeldentuin geplaatst worden. Kunstliefhebber Karel vond het vanzelfsprekend niet meer dan logisch dat hij ook zijn eigen artistieke kant zou laten zien in deze galerie. Je weet tenslotte maar nooit. Het zou Karel niet verbazen als zijn werk ooit nog eens als een ‘installateurs Banksy’ wordt verkocht!

Als goed ingevoerde werktuigbouwkundige weet uw omgeving u vast wel eens te vinden voor een klusje. U kent het wel: de schoonzus die opbelt om te vragen of je een nieuwe handdoekradiator kan ophangen, omdat je broertje twee linkerhanden heeft. Of de buurman van twee huizen verderop die vraagt of u even een leiding kan komen omleggen. Zeg maar het zaterdagwerkcircuit.

Zelfs Karel wordt voor dat soort hand en spandiensten gevraagd vanuit zijn omgeving. Zo belde een aantal weken geleden een neefje op of hij ervaring had met het plaatsen van een nieuwe keuken. Het neefje had samen met zijn vriendin goedkoop een gloednieuwe keuken op de kop weten te tikken bij een veiling, maar uiteraard zat daar geen installatie bij. Zelf voelde hij zichzelf niet geroepen om de keuken in elkaar te zetten met de kieskeurige blik van zijn vriendin in zijn rug gepriemd.

Karel, die wel eens een keukentje gedaan had, wilde hem best wel uit de brand helpen en was afgelopen zaterdag met gereedschapskoffer richting het huis gereden. De keuken stond keurig in dozen te wachten op zijn handige klus skills. Alleen zonder technische tekening. Dus moest hij wel een beetje op gevoel te werk aan.

Nou past gevoel niet echt bij Karel en dat werd wel duidelijk toen de keuken volledig afgemonteerd stond te pronken, met een vaatwasser die net ver genoeg open kon om er drie glazen in te kunnen zetten. Karel was er echter van overtuigd dat het gezamenlijk afwassen neef en vriendin alleen maar dichter bij elkaar zou brengen. Die vaatwasser zou pas interessant worden als ze op elkaar uitgekeken zouden zijn. Dan zou hij wel terugkomen om de radiator te verplaatsen.

Ook Karel was vorige week present op de VSK-beurs (hij moet tenslotte wel een beetje bij blijven als het gaat om de laatste technieken). Mevrouw Karel had hem alleen de vrijdagochtend gegund om naar Utrecht af te reizen. Wel met het nadrukkelijke verzoek om niet te lang te blijven rondhangen bij de verschillende standhouders (lees: van het bier af te blijven). ’s Middags lag er namelijk nog een klus op hem te wachten.

Uiteraard beloofde Karel plechtig zijn afspraak na te zullen komen en zijn klant met een perfect werkende installatie het weekend in te sturen. Maar de klok had nog geen 12 uur geslagen of hij zag een aantal exposanten al de eerste fusten aanbreken. Eén daarvan nodigde hem van harte uit zich bij hem op de stand te voegen - zich er blijkbaar niet van bewust met wie hij van doen had - en nog geen 10 minuten later was Karel zijn klant van die middag al vergeten.

Twee biertjes en een half uur slap ouwehoeren later zag hij een appje van zijn vrouw: of hij al onderweg was naar zijn klus? Dat bracht hem direct terug in de realiteit. Karel bedankte de standhouder voor zijn gastvrijheid en spoedde zich naar de uitgang, onderweg nog een dubbele espresso-to-go mee graaiend van een andere stand. Daarmee moest hij het korte ritje naar zijn klant veilig kunnen volbrengen, vond hij. Maar mede omdat hij maar drie borrelnootjes en een stukje kaas had gegeten, was zijn arbeidsethos nog verder te zoeken dan normaal en wilde hij het liefste direct terug naar huis om op de bank in een gelukzalige slaap sukkelen.

In die staat gaat niemand een perfecte klus realiseren en Karel al zeker niet. Nadat hij de aanvoer en retour van een radiator had aangesloten, kwam hij erachter dat hij nog een radiator moest aansluiten. Met het vooruitzicht van zijn bank in gedachten, rommelde hij die er snel met wat persen en knellen achteraan. De klus was in ieder geval geklaard. Nu Karel nog.

De laatste weken was er veel te doen over dijken, hoog water, natte kelders en een door water omringde  stier. Oftewel het klimaat liet zich weer eens van zijn weerbarstige Nederlandse kant zien.

Karel die van uit zijn huis nagenoeg de IJssel over kijkt, zag het allemaal met lede ogen aan. Zijn telefoon stond vanwege al dat water roodgloeiend. Klanten met onder water gelopen keldertjes belden hem massaal op om te informeren of hij wellicht een pomp had.

Helaas voor deze mensen zat Karel weer eens ramvol met werk. Hij kwam zelfs al tijd tekort voor zijn regulier ingeplande werkzaamheden, waaronder een keteltje dat hij moest vervangen voor een klant. Die woonde vlakbij hem in de het dorp, nog net wat dichter naar het kolkende water toe.

De klant in kwestie had zijn meest kostbare spulletjes al naar de bovenverdieping gebracht en was juist bezig om zijn bankstel op klossen te zetten voor als het water de drempel over zou stromen. Karel, uiteraard nooit beroerd om zijn klanten te helpen, dacht direct aan het keteltje dat hij ging plaatsen: ‘Stel nou dat het hier overstroomt, dan kan die ketel best wel eens onder water komen te staan. Ik kan dat ding dus maar beter zo hoog mogelijk monteren. Staat de boel hier onder water dan zitten ze er in ieder geval altijd nog warmpjes bij.’

De warmtepomp; je kunt er eigenlijk als installateur niet meer omheen. Je kunt je wel vast blijven klampen aan de keteltjes, maar uiteindelijk zal je toch het duurzame segment moeten gaan. Het is iets wat ook (of zelfs) bij Karel langzaam begint te dagen.

Helaas heeft hij nog geen kaas gegeten van het installeren van deze energielabel-minnende apparatuur en zijn er nog veel klantjes die uit investeringsoogpunt kiezen voor het oude vertrouwde keteltje. En dat komt Karel dan weer goed uit. Kan hij het stukje verdiepen in de warmtepomp wat verder voor zich uitschuiven.
Maar goed, er komt een moment dat hij toch zal moeten. Mt die insteek installeert hij tegenwoordig zijn cv-systemen: levensduur verminderend. Hij zorgt ervoor dat ‘zijn’ installaties er op het oog harstikke mooi uitzien, maar een geoefend oog ziet allang dat Karel flink wat steken laat vallen. Zo’n ontgasser moet bijvoorbeeld niet ondersteboven gemonteerd worden en al helemaal niet op de koudwaterleiding.
Op slinkse wijze zorgt Karel met zo voor dat zijn installatie binnen een aantal jaar aan vervanging toe is. Tegen die tijd heeft hij zich helemaal verdiept in de warmtepomp, waarmee hij de klant alsnog van het gas af kan helpen!

Er zijn van die Kareltjes, waarvan onze mond werkelijk wagenwijd openvalt. We snappen best wel dat er wereldwijd een hoop geprutst wordt, installatievoorschriften af en toe flexibel worden geïnterpreteerd en veiligheid niet altijd de gewenste prioriteit heeft. Maar over het algemeen is de feitelijke basis wel degelijk in orde.

De Karel van deze week is een overduidelijk geval van hersenverweking geweest. Of zou Karel stiekem een klimaatgenius zijn die een nog ondergewaardeerde oplossing heeft bedacht om onze opwarmende aardbol af te koelen. Gewoon, door de buitenunit binnen te hangen en andersom?