Soms begrijp je mensen gewoon even verkeerd. Je hoort iemand iets tegen je zeggen en schat het op een totaal verkeerde manier in. Dat kan iedereen overkomen, bijvoorbeeld door cultuurverschillen. Voor iemand uit Indonesië is de schaduwzijde juist de goede kant en de zonzijde de minder goede kant.

Karel werkt echter niet buiten de landsgrenzen en heeft eigenlijk alleen maar autochtone klanten. Bij hem kun je wel stellen dat hij eigenlijk gewoon nooit goed luistert. Als een klant aan Karel vraagt of hij een waterbesparende douche aan kan leggen, hoort hij enkel dat er minder water uit de douche moet komen en gaat hij vervolgens zelf zitten prutsen.

Dat was ook dit keer weer het geval. Een klant klaagde over kou in huis en vroeg of hij misschien de thermostaatkraan wat hoger kon inregelen. Karel hoorde iets van: “Je moet de thermostaatkraan hoger zetten.” Dat daarmee de kouklachten zouden weggaan, vond Karel zelf ook een vreemd verhaal. Maar ja, de klant is koning.

Vroeger, zelfs nog voor Karel een Kareltje was, konden bellers wel eens ‘verkeerd verbonden’ zijn. Telefoonlijnen werden destijds nog via een groot telefoonpaneel met elkaar verbonden. Dan kwam het wel eens voor dat de oma van Karel haar zus Corrie wilde bellen, maar ze een wildvreemde aan de lijn kreeg. Tegen die persoon aan de andere kant van de lijn zei ze dan: “Sorry, ik ben verkeerd verbonden” en ze belde opnieuw om Corrie alsnog aan de telefoon te krijgen.

Die manier van telefoneren is natuurlijk niet meer van deze tijd. Inmiddels gebeurt alles netjes digitaal; computertechnologie heeft het werk van de ‘operator’ achter het schakelpaneel overgenomen. Toch is het verkeerd verbonden zijn niet helemaal uit onze samenleving verdwenen. Om ons tot de installatiebranche te beperken: een hotspot, lekkende koppeling of slecht gemonteerde leiding is zo over het hoofd gezien.

Maar een beetje vakman loopt zijn werk natuurlijk altijd zorgvuldig na vóór in gebruik name en zorgt ervoor dat er niets verkeerd verbonden is. Tja, daarin verschilt Karel natuurlijk van zijn vakbroeders. Karel denkt namelijk vaak nog met enige nostalgie terug aan zijn oma, die niks van mobieltjes moest hebben en nog lang volhield verkeerd verbonden te zijn geweest hoewel ze zelf een verkeerd nummer had gedraaid? Die nostalgie is regelmatig in zijn werk terug te vinden. We nemen aan dat deze klant binnenkort nog even met Karel aan de lijn hangt.

U kent het vast wel: een week lang hard gewerkt, dagen gemaakt die begonnen als het nog donker was en eindigden als het weer donker wordt. Zo’n project dat is aangenomen ergens aan de andere kant van het land, waardoor je eerst dik een uur in de auto zit om op locatie te komen. Waar je op een nieuwbouwlocatie staat van een cascopand zonder ramen of deuren en de ijzige wind je om de oren vliegt. Zo’n klus waarvan je om 13.00 uur vrijdagmiddag denkt : “Man, wat ben ik toe aan weekend.” Maar ondanks al die ellende is het je eer te na om je werk af te raffelen of de kantjes ervan af te lopen.

Bij Karel ligt dat net even anders. Hij begint vaak als het buiten al licht is en is weer thuis vóór het donker. Hij kiest zijn projectjes altijd lekker in de buurt en vaak gaat het dan om wat renovatiewerk in panden waarin de ramen en deuren goed dicht zitten en de wind geen enkele rol speelt.

Desondanks denkt ook Karel om 13.00 uur vrijdagmiddag: “Man, wat ben ik toe aan weekend.” En bij hem zakt de werk ethos vervolgens wel degelijk in zijn schoenen. ‘Zo functioneert het ook prima’, schiet het bij Karel menigmaal door zijn hoofd op de vrijdagmiddag. Neem nou deze cv-ketel. Man, wat was hij toe aan weekend!

U hoeft Karel echt niet te vertellen dat er ook andere opties zijn om een huis te verwarmen. Hij weet heus wel van het bestaan van een warmtepomp, kan best wel een zonnepaneel monteren en weet dat er plenty duurzame technieken en oplossingen zijn om het binnenshuis toch lekker behaaglijk te krijgen. Maar een ketel monteren doet Karel toch het liefst. Dat vindt hij een mooi stukje nostalgische techniek, al sinds hij als Kareltje meeliep met zijn vader (ook zo’n erkend vakman). Een ketel is voor Karel een apparaat dat je als bewoner direct het gevoel geeft dat het wel goed zit met de binnentemperatuur, in elke ruimte. Kortom, een ketel past altijd.

De klant waar Karel vorige week kwam om een nieuw pareltje op te hangen, had – vanwege de toch wel krappe ruimte op zolder –  zelf al zitten Googlen naar mogelijke alternatieve oplossingen. Hij vond zowaar een afbeelding van een warmtepompsysteem dat voor de helft in het dak was weggewerkt. In de begeleidende tekst las hij dat deze opstelling prima uit de verf kwam als het ging om rendement en verwarmend vermogen.

De klant stelde aan Karel voor een dergelijke warmtepomp bij hem te installeren, zodat hij nog wat ruimte op zolder over zou houden. Maar Karel had hem dat stellig afgeraden. Niet omdat hij de werking van de warmtepomp in twijfel trok, maar je moet wel van erg goede huize komen wil je Karel van een ketel afpraten. Die past immers altijd.

De klant was maar akkoord gegaan; Karel zou het wel beter weten. Die ging vervolgens aan de slag op de benauwde zolderruimte maar moest al vrij snel erkennen dat het hier wel erg aan krappe kant was. Expansievat en ketel waren nog aardig aan te sluiten, maar de condensafvoer gaf de nodige problemen. De ketel hing zo laag boven de grond dat hij deze afvoer niet fatsoenlijk kon monteren. Dat lukte alleen met wat kunst en vliegwerk en een flinke spuit siliconenkit.

Echt problematisch werd het pas bij het aansluiten van de rookgasafvoer. Omdat hij zo dichtbij de nok zat, kon hij niet direct met de afvoer naar buiten. Met een mooie U-bocht moest hij eerst een stuk naar beneden om op het dak uit te kunnen komen. Probleem was vervolgens wel dat het bochtwerk een flinke lading condenswater zou gaan veroorzaken, waarop Karel besloot de U-bocht maar weer direct aan te sluiten op de condensafvoer.

Karel was uiteindelijk helemaal in zijn nopjes met het resultaat. Zo zie je maar weer,” zei hij vol trots tegen de klant, “een ketel past altijd.”

Met dank aan Melvin Weeteling voor het spotten van deze Karel!

Als er een woord is dat Karel helemaal beschrijft, is het wel makkelijk. Je kunt hem feitelijk het beste vergelijken met een flexibele installatiebuis; hij buigt met elke bocht mee en weet overal wel een oplossing voor te vinden.

Een vloerverwarming heeft een nieuwe groep nodig? Dan prikt hij die er toch gewoon even bij. Een klant die de ketel graag op de begane grond heeft staan, maar de rookgasafvoer boven de dakrand wil hebben? Geen enkel probleem voor hem. Een installatie alvast klaarstomen voor gasloosheid? Karel bedenkt direct de juiste oplossing. Kortom, Karel is Mr. Flexibel him self.

Ook tijdens één van zijn laatste klussen, liet Karel zich weer van zijn meest flexibele kant zien. Want als je een beetje flexibel wilt zijn, moet je vooral niet te veel beugelen en vast zetten. Mocht de klant het toch allemaal weer anders willen hebben, dan is dat zo gepiept.

Karel was er maar wat trots op. Zo trots dat hij snel zijn stukje vakwerk wilde vereeuwigen, daarbij vergetend zijn gereedschapskoffer even netjes uit beeld te zetten. Dat dan weer wel.

U heeft het net als Karel met deze kou waarschijnlijk verschrikkelijk druk. De telefoon rinkelt de hele dag, klanten bellen op met verhalen over bevroren waterleidingen, uitvallende ketels en niet werkende radiatoren. Het is momenteel vooral rennen. Even stilstaan zit er gewoon niet in, want de volgende klant hangt al weer aan de telefoon.

En dan heeft Karel ook nog eens te maken met klanten die hem terugroepen na een ‘vakkundig’ uitgevoerde klus. Karel had inmiddels al een tiental telefoontjes gehad van klanten die dankzij zijn handige geknutsel met zes paar sokken en drie wollen truien door hun huis liepen te ijsberen. Bij één daarvan had hij nog maar kort geleden op uitstekende wijze een radiator vervangen en inventief aangesloten met wat perskoppelingen. De klant belde hem nu omdat de radiator de kou niet meer wist te trotseren. In dit geval was het zelfs Karel snel duidelijk dat er dankzij zijn perswerk weinig flow in de leidingwerk zat. Daarbovenop had hij kennelijk de radiatorknop niet helemaal goed vastgezet.

Nog tijdens zijn herstelwerkzaamheden kwamen de volgende telefoontjes met klachten al weer binnen. Karel pakte snel zijn waterpomptang en draaide de kraan volledig open. Dat zou voorlopig wel even helpen. Als het buiten weer wat warmer zou zijn, kwam hij wel terug om er een wat vakkundigere draai aan te geven.

De horeca is nu overal dicht en sommige ondernemers grijpen dit aan om de boel maar eens op te kalefateren nu er geen klanten meer in de zaak zijn. Dus wordt er her en der een nieuw behangetje geplakt, een nieuwe vloer gelegd of zelfs een compleet nieuwe sanitaire installatie aangebracht.

Voor dat laatste werd Karel ingeschakeld door een lokale restaurateur, waar hij al eerder een fantastisch airconditioning had geïnstalleerd. Juist omdat die installatie nogal onhandige was geplaatst, had de eigenaar zelf alvast maar een tekening gemaakt, waarop duidelijk was aangegeven waar exact de sanitaire benodigdheden dienden te komen.

Helaas is ook het lezen van een tekening niet Karels grootste talent. Daarbij had hij vrij veel moeite met het handschrift van de restaurateur, mede omdat hij zijn bril thuis had laten liggen. Waar Karel de standaard hoogte van 40 cm voor het toilet had moeten aanhouden, zag hij een vuiltje vóór de 4 voor een 1 aan.

Uiteraard had zelfs Karel zijn bedenkingen, maar de eigenaar had hem er specifiek op gewezen toch vooral de maten op de tekening aan te houden. Misschien komen in dit restaurant wel heel erg lange klanten, dacht Karel onnozel. Dus kwam de toiletpot keurig op 140 cm van de vloer te hangen. De klant is tenslotte koning.