Je kunt er bijna de klok op gelijk zetten: bij de eerste zonnestralen gaat de telefoon bij Karel steevast een aantal keer per dag. ‘Meneer, doet u ook airco’s?’ Uiteraard is Karel de laatste persoon op aarde om omzet af te wentelen, dus uiteraard is hij ook van deze markt thuis. Al heeft hij dan geen F-gassencertificaat, NEN 1010 training gevolgd of überhaubt enige installatietechnische kwalificatie. Deze selfmade-man leert zichzelf alles keurig aan en dat gaat in zijn ogen prima.

De tandartspraktijk waar hij het eerste airco-telefoontje van kreeg, had geen idee dat onze autodidact feitelijk elke kennis en opleiding op aircogebied ontbeert en ging dus vol vertrouwen in zee met onze flexibele ondernemer. Een splitunit moet natuurlijk binnen hangen, weet zelfs Karel, en logischerwijs moet er dan ook een buitendeel gemonteerd worden. Vanzelfsprekend zou de airco een condensafvoer moeten hebben (want dat heeft een ketel tenslotte ook). Alleen was er in de verste verte geen regenpijp te bekennen waar hij de leiding in kon stoppen. Fijn voor Karel dat er nog een prima klinker los lag op straat. Probleem opgelost en de tandarts beschikte nu over een prima gekoelde behandelruimte.

Foto: Christophe Verheecke

In 2019 zijn er meer cv-ketels verkocht dan ooit, zo blijkt uit recente verkoopcijfers. Karel heeft daaraan het afgelopen jaar absoluut zijn steentje bijgedragen. Voorlopig gaat hij ook in 2020 gewoon volop door met het vakkundig installeren van diverse keteltjes. Ook tijdens de coronacrisis buffelt onze klusser gelukkig weer gestaag door. Het enige manco is dat er af en toe producten niet meer op voorraad blijken te zijn.

Zo meldde de baliemedewerker bij zijn lokale groothandel hem dat de rookgasafvoeren helaas allemaal op waren. Dat terwijl hij er juist die dag één nodig had voor een ketelvervanging. En omdat Karel de volgende dagen al redelijk in zijn werk zat, kon hij deze klus niet uitstellen. Hij ging dus maar gewoon aan de slag en hing de ketel op.

Gelukkig zat het gat van de oude rookgasafvoer nog keurig op zijn plek en was er dus genoeg mogelijkheid voor de rookgassen om – uiteindelijk – de ruimte te verlaten. De ketel deed het zonder afvoer ook prima, merkte Karel direct. Als de rookgasafvoeren weer op voorraad waren, zou hij wel een nieuwe monteren.

Foto: Michaël Roels

Gelukkig voor Karel ging een complete renovatieklus laatst nog wel door. Hij had de klus samen met zijn Poolse tegelzettende makker Pjotr aangenomen. Het betrof een complete vloer- en verwarmingsrenovatie op de begane grond van een nieuw gekocht huis. De klant in kwestie had Pjotr benaderd voor het tegelwerk en die had op zijn beurt Karel gevraagd om het verwarmingsgedeelte op te pakken. Het budget van de klant was echter beperkt, dus een compleet vloerverwarmingssysteem kon er niet van af. Karel werd gevraagd enkel de woonkamer te voorzien van vloerverwarming en in de keuken een traditionele radiator op te hangen. De vloerverwarming was voor Karel een koud kunstje, hij had tenslotte ruimschoots ervaring op het gebied van vloerverwarmingssystemen. Nadat Pjotr zijn vloertje er keurig in had gelegd (dat wiebelen stopt vanzelf wel als de lijm droog is), was het aan Karel de keuken te voorzien van de nodige verwarming. De klant had de keuken echter al volledig volgebouwd, op een klein muurtje naast de deur na. Gelukkig had Karel een paar uitstekende beugels bij zich waardoor hij de meegenomen radiator toch keurig  aan de muur kon hangen. Karel was eigenlijk best wel tevreden: de traditionele radiator had hij weten om toveren in een fraai designmodel.

Foto: Jordy Hansen

Vorig week was een drama week voor onze handige klusser. Al zijn klussen werden uitgesteld of afgezegd. Terneergeslagen had hij de hele week een beetje in huis rondgehangen, met in zijn hoofd zijn slinkende bankrekening. Hij had bovendien mevrouw Karel op de kast gejaagd, omdat hij – uit pure verveling – overal commentaar op leverde. Zij had hem op haar beurt verweten dat hij niet zo bij de pakken neer moest zitten.

Karel was dus dolgelukkig dat er uiteindelijk toch een klant belde. De eigenaar van een redelijk lopende zaak – dat wil zeggen tot de gedwongen sluiting vanwege de coronacrisis. Deze zag zich – ondanks de crisis - genoodzaakt zijn ketel juist nu te laten vervangen.

Karel leefde direct op bij de gedachte aan omzet en zonder enig moreel besef schafte hij een flinke lading koppelingen, leidingen en afsluiters aan. Zo kon hij zijn gemaakte verlies van afgelopen week eens lekker compenseren bij de in zak en as verkerende restaurateur. De rekening van Karel zal wellicht het laatste zetje zijn om de arme omzetloze uitbater om zeep te helpen. Maar daar had onze topklusser geen boodschap aan. Zijn portemonnee was weer wat beter gevuld!

Iedereen kent het wel. Dat gevoel van trek in de loop van de ochtend, zo tegen het middaguur. Zin in dat ene, waarvan je het liefst een bord vol verorbert. Bij Karel is dat niet anders.

Om 6 uur was hij al begonnen. Er stond hem immers een behoorlijke klus te wachten die dag: vloerverwarming, elektra, de hele habbekrats. Rond een uurtje of 10 begon het al, het zachte geknaag in zijn maag. Weliswaar nog geen duidelijke trek maar de eerste tekenen waren er. Bij zijn koffiebreak rond 10 uur kon de fikse stapel boterhammen die hij had meegenomen hem niet bekoren. Maar goed, hij moest verder en was braaf weer aan het werk gegaan.

Tegen half 12 begon het trekgevoel toch wel erg specifieke vormen aan te nemen: de gedachte aan tagliatelle kon hij maar niet uit zijn kop krijgen. Maar ja, een bord van die heerlijke pasta scoor je niet zomaar in een stookhok van een woning. Even weggaan was ook geen optie, het werk moest vandaag wel af. Een belletje naar zijn vrouw dan maar: of ze voor vanavond a.u.b. een lekkere pan pasta kon maken. Vervolgens snel weer aan het werk…

Dat Karel werk en gedachten niet uit elkaar kan houden, wisten we al langer. Maar deze keer schoot zelfs hij wel erg ver door. We missen alleen nog de tomatensaus.

Foto: Eddy van Velsen

Ondanks de zachte winter kreeg Karel nog flink wat klachten over kou in huis. Of het nu in de woonkamer, slaapkamer of badkamer was, hij werd om de haverklap gebeld. De klachten waren grotendeels toe te wijzen aan een slechte woningisolatie en de beukende harde zuidwestenwind van de afgelopen weken, maar daar hadden de meeste klagers geen boodschap aan.

Karel draafde daarom steeds braaf op om het comfort van de woningen naar een dragelijk niveau te brengen. Bij de badkamer van een dame op leeftijd trof hij een badkamerradiator aan die wel wat meer ‘umpf’ kon gebruiken. Het naoorlogse ding viel nog net niet van ellende uit elkaar en was dringend aan vervanging toe. De badkamer zelf was daarnaast niet bepaald kierdicht te noemen en het enkelglas raampje maakte het er niet veel beter op in de inderdaad nogal frisse ruimte.

Karel smeerde het nietsvermoedende dametje tegen een lekker prijsje een mooie radiator aan en smeedde het geheel vast aan de wand. Op dat moment kwam hij erachter dat hij wel erg krap zat in zijn voorraad cv-leiding. Het aansluiten van de toevoer kon hij nog net voor elkaar krijgen, maar voor de retour had hij nog slechts een stukje buis over van 10 cm. Zelfs Karel, met al zijn vindingrijkheid, zag hij geen mogelijkheid om die aansluiting hiermee voor elkaar te krijgen.

Na wat gezoek in zijn bus vond hij gelukkig nog een flexibele aansluitslang. Oké, hij wist best dat zo’n slang bedoeld is voor een kraan of boiler. Maar om nou helemaal naar de groothandel te rijden voor een stukje radiatorleiding, ging Karel toch echt te ver. Zo werkt het ook prima, en met deze bocht heb je bovendien direct een fantastische flow in de cv-installatie.

Met dank aan Camiel Hack voor het spotten van de Karel

Je kan geen website of krant openslaan zonder dat je iets leest over gevaarlijke loden leidingen, die opeens overal in het land opduiken.

De lokale politiek wil dat er thuistesten komen, zodat iedereen kan zien of het drinkwater door een loodvrije leiding loopt. Kortom, overal in het land zijn er zorgen over loodgevaar.

Ook Karel merkte dat het echt wel ‘een dingetje is’ onder zijn klanten. Afgelopen weken had hij diverse telefoontjes gehad van bezorgde woningbezitters: of hij een leidinginspectie kon uitvoeren. Na telefoontje 4 was Karel eens gaan nadenken over dat hele lodenleidingverhaal en kwam hij tot de conclusie dat er vast wel geld mee te verdienen valt. Hij ging er eens goed van zitten om over een oplossing na te denken. Twee koppen koffie en een gevulde koek later wist hij al welke service hij zijn klanten zou kunnen bieden. Let wel, de service die ze van hem gewend zijn.

Precies op tijd, want klant nummer 5 hing inmiddels aan de lijn. Hij kon hem direct vertellen dat hij het probleem gelijk kon oplossen. Lood of niet, de zorgen van de klant waren voorgoed voorbij. Hij sprong gelijk in zijn auto en nog geen 10 minuten waren de loodzorgen van zijn klant verleden tijd: een fantastisch product toch, zo’n magneetafscheider. Dat lood een non-ferro metaal is, was Karel kennelijk niet helemaal duidelijk. Maar goed, de extra omzet was weer mooi meegenomen.

Met dank aan Melvin Weeteling voor het spotten van de Karel

Karel had weer eens een klus bij een klant die dingen graag op zijn eigen manier wilde hebben. Opdrachtgeefster was een vrouw met een neurotische schoonmaakdwang. Of Karel het expansievat zodanig kon vervangen dat mevrouw de vloer nog netjes zou kunnen schoonmaken. De vorige installateur had dat ding zo laag gemonteerd en vastgemaakt in de muur, dat ze er nog nauwelijks met de stofzuiger onderdoor  kon. Karel had inmiddels ervaring met de soms absurdistische wensen van zijn klanten en zag ook geen enkele reden om de dame in kwestie tegen te spreken. Hij hield het bij een: "Uiteraard mevrouwtje, geen probleem, maar het zal wel wat duurder uitvallen omdat ik wat flexibelleidingwerk moet gebruiken." De schoonmaakneuroot vond het geen probleem, zolang ze maar lekker kon dweilen onder dat vieze vat.

Foto: Nicolas Tireur