Boilerafvalvat
Karel is zich steeds vaker bewust van het feit dat hij toch echt mee zal moeten met zijn tijd. Duurzame installatietechniek speelt inmiddels een steeds grotere rol in zijn werkzaamheden. Hij draaide natuurlijk zijn hand al niet om voor een zonnepaneeltje, LTV-radiator of warmtepomp. En ook de klus van deze week was voor hem een appeltje-eitje.
Het aansluiten van een warmtepomp met boilervat is ook een fluitje van een cent. ‘Iedereen kan toch zo’n ding aansluiten!’, vindt Karel. Dat ‘gelul’ over een wettelijk verplicht erkenning is aan hem niet besteed.
Met warmtepomp en boilervat in de doos toog onze vakman naar de ruimte waar een en ander geplaatst diende te worden. Stap 1 van het installeren was de doos openen en alle spullen eruit halen. De fabrikant had echter niet op het verpakkingsmateriaal bezuinigd en het ene na het andere stuk piepschuim kwam tevoorschijn, voordat hij uiteindelijk bij de warmtepomp en boiler was. Daarbij zaten alle, maar dan ook alle stekkertjes, kabeltjes e.d. met tie-wraps vastgemaakt. Kortom, Karel had me toch een lading verpakkings- en vastzetmateriaal naast zich liggen voordat hij überhaupt aan de installatie kon beginnen. De al krappe ruimte werd nu wel erg krap. Maar om weer een heel eind naar buiten te lopen om het afval daar te deponeren, was hem wat teveel gevraagd.
Hoe zou het eigenlijk met de isolatie gesteld zijn van dat vat, vroeg hij zich af, terwijl hij ergerlijk om zich heen keek waar hij alle troep zou kunnen laten. Het zou toch zonde zijn als alle opgewekte warmte zo weer zou afkoelen. Met een beetje piepschuim is zo’n boiler natuurlijk prima te isoleren. Was hij in één al die zooi kwijt en zijn klant een extra duurzaam werkende warmtepomp rijker. Die tie-warps zijn bovendien ideaal om intern eventueel wat piepschuim bij elkaar houden. Voordeel op voordeel dus!
Helaas werkte de duurzame oplossing toch wat minder goed dan Karel had gedacht. Rody Hitzerd, servicemonteur van duurzame energiesystemen, stuurde ons onderstaand filmpje. Het laat zien wat hij aantrof nadat een klant hem had gebeld, omdat zijn warmtepomp het zo slecht deed.
[related_post themes=”text”]
Lekker plakken
Vorige week kwam een foto van Karel langs waarop zijn inventieve gootverwarming was te bewonderen. De aansluiting daarvan werd, zoals altijd, in de voor Karel kenmerkende stijl uitgevoerd. Wij dachten dat dit genoegzaam bekend zou zijn, maar toch vroegen diverse van zijn collega’s ons nog naar het vakwerk dat Karel binnen in de kelder had uitgevoerd. En aangezien wij iedereen graag te vriend houden, deze keer dan maar een foto van Karels keldergeklus.
U ziet dat Karel die hele rookgasafvoer bovengronds waarschijnlijk niet had hoeven aansluiten. Hij had in de kelder al lekker zitten klungelen met de afvoer. Met wat bochtjes en een klein stukje pijp was hij al een heel eind gekomen, maar nu moest hij nog een eindje omhoog om met de buis de kelder uit te komen.
Een stukje ventilatiebuis dat toevallig in de kelder lag, kon volgens Karel prima als overbrugging tussen de twee bochten dienen. Met aluminiumtape zag het er allemaal weer eens puik uit.
Karel was gelukkig te kort in de kelder aanwezig om schadelijke gevolgen te ondervinden van zijn vakwerk. Voor het vervolg van deze rubriek is dat maar goed ook.
[related_post themes=”Text”]
Gootverwarming
Na de fantastisch uitgevoerde cv-installatie van vorige week, mocht Karel direct door met een ander cv-klus. De aansluiting daarvan werd natuurlijk met dezelfde, voor Karel kenmerkende, stijl uitgevoerd. Dus die foto’s kent u natuurlijk al. Maar Karel moest ook nog wat met de rookgasaanvoer aanvangen. De cv-installatie had hij in de kelder van het pand geïnstalleerd, maar nu moest hij op één of andere manier nog naar buiten toe met de rookgassen. Nadeel was wel dat het om een monumentaal pand gaat en er in de gevel niet geboord mocht worden. Alleen van het kelderluik mocht gebruik worden gemaakt. Maar dat vond Karel zo lullig voor de voorbijgangers van het pand. Die zouden zo de volle laag rookgasuitstoot voor hun kiezen krijgen.
Terwijl hij buiten in de kou het probleem overdacht, merkte hij bovenin de dakgoot een koppeltje duiven op dat zat te bibberen. De arme beestjes, dacht vogelvriend Karel, hadden ze maar een warme plek om te zitten.
Maar toen hij nog eens beter keek, zag hij dat ze bovenop de regenpijp zaten. Zo kon Karel toch weer mooi twee vliegen in één klap vangen. De rookgassen gaan keurig naar boven zonder dat de mensen op straat er last van hebben, en de duifjes hebben het bovenaan de dakgoot lekker warm. Mooi geregeld van Karel, hoewel hij over de levensduur van de beestjes waarschijnlijk minder had nagedacht.
[related_post themes=”text”]
Druk, druk, hele hoge druk
Karel merkt dat de economie weer lekker aantrekt. Hij krijgt weer regelmatig wat leuke grote klussen. Zo ook afgelopen week. Een echtpaar laat een mooi huis bouwen en aan Karel werd gevraagd of hij de cv- en vloerverwarmingsinstallatie kan aanleggen. Dat was lekker verdienen voor Karel: een ketel, expansievat, vele meters leiding. Dat kon hij mooi met een fikse marge bij de klanten in rekening brengen. ‘Die hebben toch geld genoeg’, dacht onze topklusser, ‘want om een huis te bouwen moet je er financieel toch warmpjes bijzitten.
Karel leidde al het leidingwerk vakkundig richting het stookhok en sloot dit op zeer professionele wijze aan op de ketel. Maar wat bleek? De flow en druk waren toch wat aan de minimale kant met een enkel pompje. De eurotekens sprongen spontaan in zijn ogen toen hij bedacht dat een dergelijk vakkundig geïnstalleerd systeem waarschijnlijk nog beter zou werken als er 3 pompen op het circuit zouden worden aangesloten. Daarmee was de druk gelijk zo hoog dat de bewoners voortaan de kraan van de douche maar minimaal hoefden te openen om al een kneiterharde straal te hebben. Die waterbesparende douche kregen ze er van Karel gratis bij. Want zo is Karel tenslotte: eigen initiatief en klantgerichtheid staan voorop, ook als de klant er niet op zit te wachten.
Lichtend voorbeeld
Karel heeft de afgelopen kerstvakantie eens lekker thuis doorgebracht. Normaal gesproken zoekt hij de sneeuw op of de echte kou in Scandinavië. Maar dit keer zat er een echte Nederlandse witte kerst aan te komen, dacht de goede man. Dus had hij zijn stapel haardhout aangevuld, genoeg chocolademelk in huis gehaald (samen met enkele flesjes strohrum voor de ‘smaak’), zijn foute kersttrui opgesnord en de sneeuwschuiver alvast van het zoldertje in zijn schuurtje gehaald. De uitzendschema’s van het schansspringen op nieuwjaarsdag waren ook al in zijn tv geprogrammeerd. Hij was er helemaal klaar voor. Lees meer
Benauwd badderen
Het sanitairwerk van Karel liep gelukkig redelijk door; de klusjes druppelde aardig binnen. Ook deze week lag er weer wat afvoerwerk te wachten. Na de PVC-banaan van twee weken geleden en de dure koperklus van vorige week, kreeg onze specialist dit keer een uitgebreide badkamerrenovatie voor zijn kiezen. De klant in kwestie had het plan opgevat om de kamer van zijn zoon – die net uit huis was gegaan – te laten betrekken bij zijn nogal kleine badkamer. Een behoorlijk klus dus, inclusief het slopen van de muur tussen badkamer en slaapkamer. De klant wilde een groot vrijstaand bad in de ruimte. Karel moest dus eerst de complete afvoerstructuur aanpassen. In de kamer van de zoon zat immers geen afvoer. Gelukkig was het een relatief oud huis met houten vloeren. De kango kon Karel thuislaten; een decoupeerzaag zou prima volstaan. Op de plek waar het bad moest komen zaagde hij keurig gat in de vloer. Daar trof hij echter een eerder door hem aangelegd luchtkanaal aan, dat nu toch wel een beetje erg onhandig in de weg zat. Maar ja, het gat zat er inmiddels al en de klant wilde daar nu eenmaal het bad hebben. ‘Een kleine moeite om even een stukje tussen het kanaal uit de zagen’, dacht Karel, die niet vies is van een stukje extra werk. De luchtkwaliteit in de het pand zou wat minder worden, maar dat moest de klant maar op de koop toe nemen. Voor extra frisse lucht kan altijd nog een raam worden opengezet.
Ook een Kareltje langs zien komen? Stuur hem toe: redactie@merlijnplus.nl, @installatienet of via onze facebookpagina
[related_post themes=”text”]
Goedkoper
Het is vaker gezegd dat Karel graag op de kleintjes let. Al dat materiaal kost klauwen vol met geld. Sinds een paar maanden merkt Karel bovendien dat er wat Oost-Europese werkers klusjes van hem afpakken. Uiteraard door veel lagere prijzen te vragen voor het harde werk dat Karel eigenlijk had moeten doen. Het kwam steeds vaker voor dat hij naast een klus greep. Dat kon zo niet langer. Ook hij eet graag zijn boterhammen met beleg erop.
Voor Karel daarom nog meer reden om zijn (naar eigen zeggen) te lage uurtarief te compenseren door slimme materiaalkeuzes te maken. Kortom, hij zou voortaan nog creatiever omgaan met de spullen die hij toevallig nog had rondslingeren. Met name, zo bedacht hij, zou dat opgaan voor het verschrikkelijk dure koper. Hij had nog even overwogen om in zijn vrije tijd als koperdief aan de slag te gaan. Maar ja, die extra inspanningen zou hij niet kunnen declareren en dan is het maar de vraag wat het hem uiteindelijk allemaal op zou leveren.
Gelukkig lag zijn bus onlangs vol met minuscule stukjes koperen leiding (in allerlei diameters en lengtes). Daar kon hij bij de klus van deze week toch mooi weer 30 cm duur koper mee uitsparen! Prima gasdicht aangelegd en voor Karel een extra dik belegde boterham.
[related_post themes=”text”]
PVC-banaan
U kent dat vast wel, je bent ergens net lekker bezig en merkt dat je iets in de bus hebt laten liggen. Of, erger, je bent een specifiek onderdeel vergeten mee te nemen. Als u Karel al een tijdje volgt, is dat toch wel één van zijn meest voorkomende ergernissen. Vooral aan het teruglopen naar zijn bus heeft Karel een gruwelijke hekel: zijn welbekende AARGH-momentje. Maar u weet dan ook dat hij altijd wel een mooie oplossing weet te bedenken, ook zonder zijn oude lijf in beweging te zetten richting zijn bus.
Ook deze week was het weer raak. Karel was ingeroepen om een cv-installatie in een behoorlijk technische ruimte aan te leggen; compleet met buffervat en overstort. Normaal gesproken een eenvoudig klusje, en dat was het natuurlijk ook voor Karel. De overstort kon hij mooi laten uitkomen in een al aanwezig putje. Hoefde hij verder ook niet moeilijk te gaan doen over een nieuw aan te leggen afvoerleiding.
Maar AARGH, de slimmerik had onvoldoende pvc-bochten meegenomen en dat putje zat natuurlijk weer eens niet loodrecht tegenover de overstort.
Zuchtend pakte Karel een banaan uit zijn broodtrommel, eerst maar eens wat energie opdoen voordat hij zijn bijna bejaarde botten richting zijn bus zou bewegen. Diezelfde banaan, eentje die misschien net even te lang op de fruitschaal had gelegen, bracht hem op het juiste moment op een lumineus idee. Met zijn karweiflesje kon hij best heel voorzichtig de buis net zo lang verwarmen totdat deze goed te buigen zou zijn. Dat de buis daarvan wat zou verkleuren…, ach met een beetje verkleuring smaakte de banaan ook prima.
Ook een Kareltje langs zien komen? Stuur hem toe: redactie@merlijnplus.nl, @installatienet of via onze facebookpagina
[related_post themes=”text”]
Kastverwarming
Karel kon deze week weer eens fijn ‘old-school’ aan een convectorput werken. Zijn klant wilde van alle radiatoren in zijn huis af en vond vloerverwarming niet handig nu hij net een nieuw tapijt had laten leggen. Dus had hij Karel om een alternatief gevraagd. Natuurlijk had Karel het over wandverwarming kunnen hebben, of desnoods klimaatplafonds, maar Karel dacht terug aan de goeie-ouwe-tijd. De tijd van het gaten zagen in de vloer en het leidingwerk wegstoppen onder de vloer; kortom Karel dacht aan covectorputten. “Hoor je bijna niks meer van” en dat vond hij zonde. Tijd om weer eens een retrotrendje te starten. En dus overtuigde hij zijn klant van deze geweldige, functionele oplossing. Het grootste gedeelte van zijn vloerbedekking zou volledig in tact blijven. Hooguit dat hij wat vlekken zou maken bij het verwijderen van de oude radiatoren (maar dat leek hem niet iets om de klant te vertellen; die vlekken konden daar ook al die tijd al gezeten hebben). Dus Karel kon lekker aan de slag met betonzaag en putroostertjes. Met nostalgie dacht hij terug aan die mooie jaren 80 toen de convectorput het summum was van verwarming in huis. Karel zou er wel even voor zorgen dat zijn klant er warmpjes bij zou zitten, waar hij in zijn huis ook zou zijn. Het valt te betwijfelen of het verwarmen van de schoenenkast van de vrouw des huizes nou nou wel zo zinvol was. Maar goed, die zou over koude voeten in ieder geval niet meer klagen!
[related_post themes=”text”]
Karel cardboard-kanaal
Karels dochter kwam vorige week met een nieuw stukje techniek thuis waarnaar onze vakman met enige verbazing heeft staan kijken. Het bleek een google cardboard bril te zijn, zo’n kartonnen bril waar je je mobiel in stopt om virtual reality video’s te zien en spelletjes en te spelen. Dat zou nog wel eens de toekomst kunnen worden, ook voor mijn vakgebied, dacht Karel. “Stel je toch eens voor dat je virtueel hele installaties aanlegt en gelijk kunt zien of deze goed werken. Knap hoor zo’n stukje karton.”
De volgende ochtend ging Karel vroeg op stap voor een geliefd kanalenklusje. Uiteraard had hij vooraf precies berekend hoeveel materiaal er nodig was en dit had hij netjes ingekocht. Helaas, en niet voor de eerste keer, kwam hij toch weer een stukje tekort. In zijn bus lag niets meer wat zou passen, de groothandel was in zijn ogen te ver weg. Maar ja, half werk afleveren staat niet in Karels woordenboek. De installatie moet uiteindelijk wel goed functioneren, koste wat het kost. Voor een ordinaire dozenschuiver zouden ze hem niet uitmaken.
Dat was het, bedacht Karel opeens, de onderdelen hadden in een grote doos gezeten: karton! Zo zie je maar weer dat de toekomst altijd weer een stuk sneller dichterbij komt dan gedacht. Maar eens kijken of hij patent kan aanvragen op deze mooie nieuwe uitvinding: ‘het Karel cardboard kanaal’.