Karel is een groot liefhebber van puzzeltjes, uitzoekwerk en onderzoekjes. Hij is dol op het lezen van detectives en kan uren lang Cluedo spelen met zijn gezin. Vanzelfsprekend is ‘Wie is de Mol’ voor Karel daarom ook hét televisie hoogtepunt van het jaar. Vanaf het moment dat de kandidaten bekend worden gemaakt, staat Karel helemaal in ‘molstand’. Al vanaf het prilste uur zoekt hij naar aanwijzingen en bestudeert hij de gezichtsuitdrukkingen van de kandidaten tot in detail. Hij is lid van het ‘Wie is de Mol’ Forum en zuigt alle informatie op die hij over de deelnemers kan vinden.

Helaas voor Karel is hij er totaal niet goed in. Per seizoen wisselt hij 20x van kandidaat en tijdens de laatste uitzending ziet hij standaard dat hij weer in de molstreken is getrapt en weer op het verkeerde paard heeft gewed.

Afgelopen week trof hij in een klant van hem een echte mede-molloot’. Hij raakte met hem al snel in een verhitte discussie (tijdens montagewerk) over welke kandidaat de mol zou zijn. Het bleek dat de klant op een totaal andere molkandidaat zat. Beiden waren natuurlijk stellig overtuigd van hun gelijk. Het werd op een gegeven moment zelfs zo onvriendelijk dat de klant zich met een grom had omgedraaid en gezegd hij dat hoognodig wat werk moest gaan doen.

Karel, nog steeds in zijn mol-moment, had het al snel gehad met zijn werk en besloot, geheel in de lijn van het programma, de klant ook maar eens lekker te saboteren. Normaal gezien had hij het cv-leidingwerk keurig langs de muur aan gelegd. Maar nu de klant zo tegen zijn kandidaat was geweest, raffelde hij het werk snel af. Een sterk staaltje ‘iemand erin trappen’, vond Karel zelf.

Met dank aan Camiel Hack voor de toezending!

Afgelopen week had Karel een doe-het-zelver als klant. De beste man in kwestie had zijn toiletruimte opnieuw betegeld maar was in al zijn enthousiasme vergeten dat er ook nog een waterleiding en afvoer van zijn fonteintje moest komen. Zijn keurige tegelwerk wilde hij uiteraard niet slopen, dus had hij Karel maar gebeld en gevraagd of hij het leidingwerk van het fonteintje kon verzorgen op een manier dat alles er toch nog strak uit zou zien.

Eenmaal ter plaatse zag Karel dat de klussende klant best wel een aardig tegeltje tegen de muur en op de vloer had geplaatst. Het deed niet onder voor het werk van zijn vriend en tegelaar Pjotr. Hij moest er niet aan denken dat hij bij het boren per ongeluk een tegel zou beschadigen. Geen beugeltjes dus maar de waterleiding in een mooie glooiende bocht buigen, zodat deze nauwelijks op zou vallen.

Zijn perfect bedoelde bocht bleek echter niet helemaal goed uit de verf te komen, zag hij zelf ook wel, waarop Karel besloot de aandacht van die rommelige waterleiding wat af te leiden. Hij besloot de afvoer uit meerdere delen samen te stellen, wat samen dan weer een mooi geheel zou opleveren. Een scheef gemonteerde sifon, zorgde voor de kers op de taart. Belangrijkste was in ieder geval dat het tegelwerk het vak- of – beter gezegd – kunstwerkje van Karel zonder enige schade had overleefd.

Karel vierde deze zomer zijn vakantie in hintergarden, jardin du maison en a la patio interior (de achtertuin dus). De laatste twee dagen van zijn vakantie was het weer omgeslagen, had hij alle boeken uitgelezen en was hij het zat om op de bovenlip van zijn vrouw te zitten. Nooit was hij zo gelukkig geweest met een klant  die in paniek opbelde omdat zijn ketel was overleden. Hij ging direct met een splinternieuwe ketel in zijn bus op weg. Zijn handen jeukten.

De technische ruimte annex voorraadkast die hij terplekke aantrof, viel in de categorie chaos. Karel moest hink-stap over van alles en nog wat springen om bij de defecte ketel te komen. Na drie mislukte pogingen (op school was gymnastiek zijn minste vak) vond Karel het wel welletjes. Hij verzocht de klant alle spullen uit de ruimte te verwijderen; kon hij nog snel even langs de groothandel voor een nieuwe rookgasafvoer. Bij het weggaan beloofde hij de klant de voorraadkast straks tot een next-level opberghok om te toveren.

Eenmaal terug trof hij een compleet lege ruimte aan en was het een fluitje van een cent om de ketel te vervangen, zodat Karel genoeg tijd over had om de opbergkast eens goed aan te pakken. Als een superklusser, waar ze bij Eigen huis en Tuin nog een puntje aan kunnen zuigen, wist hij in no-time een fantastische opbergkast te creëren. Chaos had plaatsgemaakt voor ordentelijkheid en de klant vond het daarom geen enkel probleem om Karels extra kosten te betalen.

Dat het vakkundig stukje timmerwerk ervoor had gezorgd dat de ketel niet meer toegankelijk is voor onderhoud, was voor latere zorg. Moderne ketels vallen toch nauwelijks meer in storing.

Je kent ze vast wel, van die klussen waarbij het stopcontact net te ver weg zit om de ketel op aan te sluiten, een bestaande dakdoorvoer op een plek waar je niet goed bij kunt of een dikke houten balk waar je het leidingwerk omheen moet leggen om alsnog de aansluiting te kunnen maken. Je zucht waarschijnlijk wat en verplaatst alsnog dat stopcontact, maakt een nieuwe dakdoorvoer en legt netjes met wat bochten het leidingwerk alsnog om de balk heen. Zo werkt een professional nou eenmaal.

Bij Karel ligt dat net iets anders.  Samen met zijn Poolse, tegel zettende vriend had hij weer eens een fraai klusje aangepakt; een toiletruimte deze keer. Karel zag direct dat de afvoer van het gootsteentje op zo’n ‘net-niet-plek’ was aangesloten. De pvc-leiding ging net niet in de muur de vloer in maar ook niet net er buiten. Een beetje vakman zou even zuchten en vervolgens met steenbeitel en vuist de afvoer verleggen, het liefst zodat deze netjes in de muur zou zijn weggewerkt. Karel had daar niet zoveel zin in. Allemaal extra werk, vond hij. Bovendien was Pjotr bedreven genoeg om het e.e.a. mooi aan te sluiten met zijn tegelwerk. Dat grijs van dat PVC staat overigens prima bij de tegels, zag Karel toen het werk eenmaal af was. Een toevallige bijkomstigheid.

Dat de aircomarkt momenteel booming is, zal geen geheim zijn. De splitunits zijn nauwelijks aan te slepen en de meeste fabrikanten hebben inmiddels levertijden waar je u tegen zegt. Ook bij Karel gaat de telefoon regelmatig voor een airco-aanvraag. Een paar weken geleden installeerde hij er nog eentje bij een tandartspraktijk. Dit keer kwam het verzoek van een particuliere klant. Die wilde graag de ouderslaapkamer én kamer van zijn dochter van koeling voorzien, nu de zomerse hitte al in het voorjaar zijn intrede heeft gedaan.

Twee splitunits dus, maar de voorraden waren overal zo dun gezaaid dat Karel met pijn en moeite één exemplaar op de kop kon tikken.

Geen probleem voor onze topklusser. Vindingrijk als altijd wist Karel ook deze uitdaging tot een geslaagd einde te brengen, voor de helft van de prijs welteverstaan!

Het komt wel eens voor dat onze handige klusser bij voorbaat van zijn opdrachtgever krijgt te horen “dat het allemaal niet te duur mag zijn”. Dat zijn vaak de klusjes waar Karel zelf al de boot van afhoudt.  Maar in deze onzekere tijden begint het ook in zijn portemonnee langzamerhand wat krapjes te worden. Vooral de klusjes die hij doorgaans in groten getale binnenkreeg van particuliere klanten drogen nu een beetje op.

Volgens Karel ligt dat absoluut niet aan zijn fantastische werk. Uiteraard is die terugval volledig toe te schrijven aan die ellendige virus-crisis. Vandaar dat hij dit keer toch maar in zee ging met een op zijn centen zittende klant. Die wilde dat hij een nieuwe ketel zou monteren tegen een tarief waar de honden geen brood van lusten en Karel al zeker niet.

Maar ja, nood breekt wet. En Karel zou Karel niet zijn als hij dat tarief niet op zijn waarde zou schatten. Beugelen, deugdelijk leidingwerk en ander kwaliteitswerk liet hij ‘dit keer’ achterwege. Hij was binnen no-time klaar met de montage en toch draaide de ketel als een zonnetje. Een puik werkje dat zijn prijskaartje volledig waard is.

Karel ziet zichzelf graag als een meesterloodgieter, eentje die van alle markten thuis is en altijd het beste resultaat voor ogen heeft. Zinkwerk, een ketel plaatsen, een hypermoderne warmtepomp installeren? Karel doet het allemaal. Feitelijk is hij gewoon een kunstenaar en de techniek zijn palet. Om deze gedachten gang wat extra diepgang te geven is hij dit keer zijn artistieke zelf te buiten gegaan. De klant in kwestie wilde af van zijn lelijke grijze regenpijp en had Karel gevraagd een fraai zinken exemplaar te monteren. Geen probleem natuurlijk voor Karel. Maar of de klant deze kunstzinninge uitspatting kan waarderen?

De afgelopen weken liepen de temperaturen in de middag vaak tot boven de 20 graden op. De moeder van Karel zei altijd: “Bij warm weer moet je goed op je vochtbalans letten.” Dus nam hij de laatste tijd steeds een paar blikjes heerlijk verfrissende exclusief watertjes mee naar zijn klussen. Zo ook naar deze ketelklus.

Het toestel bevond zich in een benauwd stookhokje met een dun buitenmuurtje en plat dak. De temperatuur in het hok was tegen een uur of één al behoorlijk tegen het kookpunt aan. Karel had daarom al de nodige watertjes achterovergeslagen om zijn vochtbalans op peil te houden.

Geheel bezweet was hij uiteindelijk aan de montage van het rookgaskanaal begonnen. Maar waar hij ook keek, hij kon geen enkele beugel vinden. Hij zou toch  zweren ze te hebben meegenomen. Gelukkig had hij zijn blikjes nog. Die pasten echt perfect en de klus was weer eens sneller klaar dan verwacht. Zijn moeder zou tevreden zijn.

Met dank aan Frank Kamphorst voor het spotten van deze Karel.