Sociale innovatie en ‘willen’
Gemiddelde leestijd voor dit bericht is 128 seconden
In de vorige twee delen van deze blogserie heb ik mijn gedachtenspinsels met u gedeeld over gedrag en bewustzijn. In dit derde en laatste deel breng ik graag het ‘willen’ onder het voetlicht.
Ieder mens is uniek. Dit maakt samenwerken zo mooi en uitdagend. Zeker wanneer dit gebeurt op grond van gelijkwaardigheid en respect naar elkaar. Ik schat zomaar in dat menig lezer dit beaamt. Dan herkent u vast ook deze vraag: waarom wordt samenwerken dan zo snel samen werken? De vraag uit zich bij mij in de vorm van onbevredigd gevoel bij een doorsudderende discussie, stroperige processen of een – in mijn ogen – verkeerd genomen besluit. Verklaring: klaarblijkelijk hebben we elkaar onderweg ergens gemist.
Met de opgedane kennis in gedrag en bewustzijn ben ik op onderzoek gegaan. Even stevig de persoonlijke reflectie in. Wanneer ik de stelling hanteer dat ieder mens uniek is, heeft ieder mens ook een eigen wil. Ik ontdekte dat aan de samenwerkingstafel mijn ‘willen en beoogd resultaat’ meermaals anders is dan die van mijn tafelgenoten. Dit klinkt als een open deur. Maar toch, eenmaal bewust, valt het mij op dat deze deur door vele niet gezien wordt.
Een praktisch voorbeeld
Stel: er speelt een hardnekkig probleem in een project. Iedereen aan de gesprekstafel is er gebrand op om het op te lossen. De manager, projectleider, adviseur en mogelijk zelfs de klant. Allemaal hetzelfde centrale doel, namelijk: het probleem oplossen. Maar ook: ieder met een eigen ‘willen en resultaatverwachting’. Normaliter gaat zo’n gesprek als snel over het operationele (de oorzaak, oplossing of alternatieven). Iedereen vindt daarvan het zijne. Soms met de nodige emoties. Piketpaaltjes worden geslagen, standpunten worden met hand en tand verdedigd en tot overmaat van ramp komt ook nog eens de schuldvraag om de hoek. Een oplossing ligt nog niet voor het oprapen.
Willen = samenwerken
Kunt u zich verplaatsen in een dergelijke situatie? Zou het gesprek anders verlopen wanneer ieder aan de start van het gesprek duidelijk kenbaar maakt wat hij wil bereiken en met welk resultaat hij (vanuit zijn rol aan tafel!) tevreden is? Ik heb het een paar keer getest. Gewoon door aan het begin aan iedereen – inclusief jezelf – te vragen: wat wil jij en met welk resultaat ben jij tevreden? Toen iedereen dit van elkaar wist, kreeg het gesprek een andere lading. Constructief, luisterend en oplossend op de inhoud.
Het ‘willen’ haalt de spatie tussen de woorden ‘samen werken’ weg. Echt samenwerken is elkaar begrijpen op dit niveau. Een bijkomstig voordeel: het geeft direct resultaat. En dat wil toch iedereen?
Contact? www.leertouwer.nl/maartenvanderboon
@maartenvdboon
