Niet voor één gat te vangen
Karel is nog steeds druk bezig in een nieuwbouwwoning. Eerder lieten we al zien dat hij de sanitaire leidingen en vloerverwarmingsverdeler kundig had weten aangesloten. Deze week was het weer tijd voor één van zijn weergaloze uitvindingen. Het viel Karel namelijk op dat de aankomende bewoners een open trap hebben in hun nieuwe huis. En dat is natuurlijk niet zo slim als je zo weinig mogelijk energie wilt verspillen.
Zelfs Karel weet dat warmte omhoog stijgt en dus zo naar de bovenetage verdwijnt. Uiteraard had hij kunnen adviseren om een tussendeur op de overloop aan te brengen. Maar Karel zou Karel niet zijn als hij niet met een beter idee op de proppen zou komen. Wat zorgt er nou voor dat de warme lucht wordt afgeremd, had hij zichzelf afgevraagd. Het antwoord liet niet lang op zich wachten: kou natuurlijk!
Heel inventief legde Karel met een koudwaterleiding een lus rond het trapportaal. Dat zou de warme opstijgende lucht wel ‘afschrikken’. Dat daardoor het water in de naastgelegen warmwaterleiding wel eens in temperatuur zou kunnen zakken, met legionellagevaar tot gevolg…tja, dat is voor Karel net een stap te ver. Zijn theorie is meestal een groot succes. Van de praktijk staat hij vaak wat verder af.
Zo geregeld
Karel is de komende weken druk aan de slag met een grote nieuwbouwklus. Nadat hij vorige week vakkundig het leidingwerk voor het sanitair had geïnstalleerd, kon hij deze week aan de slag met de vloerverwarming. De goede man heeft al ruime ervaring met het aanleggen van deze systemen (zie: elektrabuis-vloerverwarming, lowtech-betonkernverwarming of buisverwarming); voor hem dus een fluitje van een cent. Zijn klanten hadden gekozen voor een systeem dat niet enkel simpel waterzijdig in te regelen is, maar ook een state-of-the-art stukje regeltechniek vertegenwoordigt. Het systeem met internetkoppeling is te bedienen via apps en ingebouwde touchscreens in de wanden van de woning. Alles wordt automatisch in balans gehouden zodat comfort voor de bewoners vanzelfsprekend is.
Karel had eigenlijk nog nooit zo’n high-end stuk techniek voor vloerverwarming aangelegd. ‘Maar ja, hoe moeilijk kan het zijn’, dacht hij. ‘Ik heb thuis de router van het internet ook prima aan de praat gekregen’. Feitelijk is het gewoon een kwestie van het stekkertje in het gaatje prikken en er wat volts en bits en bites doorheen sturen. Dus met een kroonsteentje hier en een kroonsteentje daar, mocht het geen problemen opleveren. Dat die kabeltjes af en toe niet goed pasten en hij niet precies wist in welk gaatje welke kabel moest, was een zorg voor later. Het testen van het systeem was wat Karel betreft niet nodig. Buiten was het nog prima weer en het zou totaal overbodig zijn om de bewoners nu al met onnodige kosten hiervoor op te zadelen. Dat kunnen ze zelf wel doen als ze in hun woning trekken. Met dit systeem is in bedrijfstelling tenslotte zo geregeld.
Niet warm of koud
Zes weken helemaal niks doen, dat had Karel prima volgehouden. Hij was na zijn laatste klus voor de zomer in zijn bus gestapt, naar huis gereden en had geen seconde meer aan werk gedacht. Vanwege het schitterende weer, hadden Karel en zijn vrouw bovendien besloten thuis te blijven deze zomer en lekker van een welverdiende vakantie te genieten in eigen tuin.
De tijd was omgevlogen met tuinieren en wat in en rond het huis ‘rommelen’. In volledige ‘zenstand’ begon Karel deze week maar gelijk met een omvangrijke klus in een nieuwbouwwoning. Hij was aangetrokken om het volledige installatiewerk te verzorgen en zou daarmee de komende weken voorlopig wel even zoet zijn. Als eerste was het leidingwerk voor het sanitair aan de beurt. Hij had ruim materiaal ingekocht, zodat er geen reden zou zijn om moeilijk te lopen knutselen met losse eindjes. Twee mooie rollen blauwe en rode slang (waarom die slangen een kleur hebben wist hij eigenlijk niet). Kortom, Karel had alles direct piekfijn op orde. De sleuven voor het leidingwerk sleep hij keurig recht in. De leidingen perste hij keurig af
Karel zorgde er natuurlijk voor dat er bij het leggen van de leidingen geen hotspots zouden ontstaan. Toen het leidingwerk mooi aangesloten was, besloot hij als geheugen steuntje nog wel even op de muur te schrijven welke leiding voor warm en welke voor koude water was. Bij het afmonteren van het sanitair zou hij dan zeker geen vergissing maken.
Daar zouden ze eigenlijk wat op moeten vinden, bedacht Karel. Maar goed, hij was nog zo relaxed dat hij daar allerminst warm of koud van werd.
Met dank aan Ron Bosch voor het spotten van de Karel.
Helemaal klaar mee!
De afgelopen maanden was het stervensdruk, zelfs bij Karel. Zo druk dat hij feitelijk veel te veel werk had aangenomen en nu dagen van meer dan 12 uur maakt. Mevrouw Karel (normaal zijn steun en toeverlaat) vroeg hem vorige week cynisch al wie hij was, toen hij ’s avonds om negen uur voor de zoveelste keer zijn eten in de magnetron stond op te warmen. Zijn dochter klaagde over gebrek aan aandacht (lees: het ontbreken van de mogelijkheid om extra (zak)geld te vragen). En zijn favoriete neefje had hij al in tijden niet meer gezien of voorgelezen. Kortom, Karel snakte naar een adempauze.
Afgelopen week was Karel er even helemaal klaar mee. Hij was bij de zoveelste klant die dag, dit keer om een afgebroken wasbak te herstellen (zoonlief was er even lekker aan gaan hangen). Met zijn gereedschapskist bij de hand om het euvel te verhelpen, hoorde hij het kind doodleuk tegen hem zeggen: “Als jij zo weg bent, ga ik er lekker weer aanhangen en gaat papa jou weer bellen om het te laten repareren.”
Dat was de welbekende druppel die de emmer bij Karel deed overlopen. Hij stond op, griste een stoel en een stapel boeken uit de woonkamer van de klant en liep briesend terug naar de badkamer. Binnen 10 seconden stond hij vervolgens bij de voordeur, de klant naroepend: “ik kom over zes weken terug. De benodigde onderdelen zijn dan pas weer op voorraad. Tot die tijd kunt u de wastafel gewoon gebruiken hoor.”
“Zo, en nu is het tijd voor vakantie”, dacht Karel, terwijl hij zich in zijn auto naar huis spoedde.
Verkoeling in het restaurant
Vorige week belde de restauranteigenaar van een lokale Caribische eetgelegenheid hem hierover. Karel was er na een ketelklusje nog even snel langsgereden. Het restaurant bevond zich op de begane grond in een gezellige winkelstraat, met erboven een appartement. Om voldoende koelcapaciteit te genereren moest er toch wel een behoorlijke unit opgehangen worden. De uitbater vond het allemaal prima, zolang zijn klanten maar niet meer van hun stoel afdreven tijdens de dis. Karel kreeg de opdracht de beste oplossing te installeren.
Hij bestelde een flinke unit en begin deze week begon hij aan zijn klus. Het systeem van ongeveer een meter of 2 lang kon hij maar net in zijn bus kwijt. Het uitladen kostte hem, vanwege omvang en gewicht, zo’n beetje zijn rug. Eenmaal in het restaurant kwam hij erachter dat er helemaal geen ruimte was in het plafond om een dergelijk bakbeest te monteren. Dat betekende dus dat hij dat zware rotding weer in zijn bus moest slepen, een ander systeem moest bestellen en de klant met zijn drijvende eters moest laten wachten totdat hij weer tijd had voor deze toch wel aardige klus. Dat nooit, dacht Karel, en zie met welke fantastische oplossing hij op de proppen kwam.
Wat zullen de restaurantbezoekers voortaan in een perfect geconditioneerde ruimte kunnen genieten van hun maaltijd!
Keteltjes stampen
Hoewel de brancheorganisatie, overheid en fabrikanten allemaal schreeuwen dat iedereen aan de warmtepomp moet, blijken de ketelproducenten overuren te draaien in hun productiefaciliteiten. Bij menig ketelboer is elke ketel die van de band af rolt al bij voorbaat verkocht en zijn er zelfs wachtlijsten voor het bemachtigen van een gas gebruikende verwarmer. Menig consument schrikt van de aanschafprijs van een warmtepomp en laat zijn inmiddels afgeschreven ketel toch nog maar een keer vervangen door een nieuw exemplaar.
Karel kan erover meepraten. De telefoon staat bij hem roodgloeiend. Uit de wijde omtrek ontvangt hij aanvragen om maar even een keteltje te vervangen. Dat resulteert natuurlijk in lekker veel omzet voor Karel. Best fijn, maar als éénpitter kan hij zoveel opdrachten niet altijd even goed aan.
Afgelopen week kwam hij erachter dat hij eigenlijk net één klusje te veel had aangenomen. Op de valreep wist hij dit keteltje er gelukkig toch nog even snel ‘in te stampen’. De klant natuurlijk blij dat Karel toch nog langs had kunnen komen. Die liet het dus wel na om misplaatst te zeuren over het ontbreken van degelijk beugel- en leidingwerk en een correcte aansluiting van het cv-systeem.
Onze vakman zelf weet dat hij door deze haastklus in de winter in ieder geval weer een reden heeft om bij deze klant terug te komen. Want aangenaam warm zal het in dit huis dan waarschijnlijk niet zijn.
Beugeltjesbezoek
Vorige week kwam er een vertegenwoordiger van de lokale groothandel bij Karel langs. Eigenlijk houdt Karel altijd de boot af voor dit soort bezoekjes (hij heeft het tenslotte al druk zat). Maar de vertegenwoordiger had hem lekker gemaakt met het vooruitzicht wat beugeltjes mee te nemen. En tegen wat gratis flesjes bier zegt onze nijvere vakman natuurlijk geen nee.
De beste man had een koffer bij zich met producten die onlangs in het assortiment waren opgenomen. Hij vertelde er honderduit over, waarbij het Karel opviel dat alle fabrikanten vooral productveiligheid en montagegemak zeer hoog in het vaandel dragen. Vanzelf kwam het gesprek zo op het beugelen. Of Karel ook helemaal vertrouwd was met deze veilige en snelle manier van monteren?
Schoorvoetend bekende Karel dat hij wel eens een poging had ondernomen, maar het ook wel een hoop onzin vond. De vertegenwoordiger drukte Karel op het hart dat beugels toch echt altijd moeten; veiligheid boven alles, een kwestie van leven of dood, zo verzekerde hij. Karel ging uiteindelijk overstag en bestelde bij de gehaaide zaakvoerder meteen een assortiment aan beugels waar je u tegen kon zeggen.
Een dag later kon hij zijn bestelling afhalen bij de grossierderij en ging hij er direct mee aan de slag, veilig en snel. Maar misschien had de vertegenwoordiger eerst nog even moeten uitleggen waarvoor beugels eigenlijk dienen.
Achter elke deur…
Karel is zo’n man die veel dingen maar voor een gedeelte meekrijgt. Zo hoort hij iets over waterverspilling en sluit hij een toilet in zijn ogen duurzaam aan; iets over veilig werken en slaat hij door in het veilig maken van bouwplaatsen; iets over gevaar voor Legionella en creëert hij – met alle goede bedoelingen – juist een gevaarlijke situatie. Deze week was dat niet anders. Karels hulp werd ingeroepen om een wasbak en afvoer aan te leggen in een bijkeuken. Geen werk dat natuurlijk erg veel voeten in de aarde heeft voor de handige klusser die Karel is. Vooral als er al een afvoerleiding in de hoek van de ruimte aanwezig is. Daar moest iets meer van te maken zijn, bedacht hij, meteen denkend aan de catchy reclameslogan over een fecaliënvermaler die hij vanmorgen nog op de radio hoorde: ‘Achter elke deur…’, nou ja, u weet wel. Zo’n vermaler leek hem wel een leuke uitdaging. Toegegeven, de gootsteen hangt er prima bij en de vermaler maalt er vrolijk op los. Maar of er nou ook achter deze deur per sé eentje moest komen te hangen?
Nooit meer legionella gevaar
Met het warme weer ligt legionellagevaar in de huishoudelijke omgeving extra op de loer. Een tuinslang die de hele dag in de zon ligt op te warmen; opgewarmd water dat via het vijverfonteintje omhoog wordt gepompt en lekker de tuin vernevelt terwijl je op het terras ernaast zit; of wat te denken van leidingen die tegen de buitenmuur van het huis aanliggen, waarin het water een voor Legionella aangename temperatuur bereikt. Karel is zich volop bewust van al deze gevaren. Daarop anticiperend heeft hij al enige tijd geleden een standaard anti-legionella-concept bedacht voor huishoudelijke situaties. Uit voorzorg past hij bij ieder cv- of leiding gerelateerd klusje dit concept toe. Na elke cv-ketel, palletketel of zonneboiler plaatst onze meedenkende legionellabestrijder een fijne naverwarmer die hij – om helemaal zeker van zijn zaak te zijn – nog even ‘tweakt’ tot het water een temperatuur van 100 graden Celsius weet te bereiken. En het werkt! Klachten over Legionella heeft hij nog nooit gekregen. Wel wat meldingen over brandwonden. Maar ja, daar kan hij niet zo veel mee. Die vallen immers niet onder zijn vakgebied.
Duurzaam toilet
Als voorvechter van alles wat duurzaam is, loopt Karel natuurlijk ver voor alle trends uit. De warmtepompenhausse is wat hem betreft allang achterhaalt. Wil je echt duurzaam bezig zijn, dan moet je je focussen op waterverspilling. Met name in openbare gelegenheden ziet Karel het de spuigaten uitlopen. Al die fout afgestelde toiletgroepen, 6-literspoelingen voor een plasje; nee dat is aan onze duurzaamheidsgoeroe niet besteed.
Neem nou het restaurant waar hij onlangs een toiletruimte moest opknappen. Daar hing altijd een urinoir, maar de uitbater wilde deze graag inwisselen voor een wc waarvan ook de vrouwelijke bezoeker bij hoge nood gebruik zou kunnen maken. Maar ja, een urinoir is feitelijk een fantastisch duurzaam product, dat maar 1,5 liter water per spoelbeurt verbruikt. Nu moest Karel het hele inbouwspoelsysteem uit de muur gaan hakken, voor zo’n waterverspillend hangtoilet. Belachelijk!
Gelukkig kon hij de restauranteigenaar na een vlammend betoog over de CO2 voetprint van het restaurant en de Groningse gasproblematiek (!) ervan overtuigen voor een super groene en duurzame oplossing te kiezen. De inbouwspoeling van het urinoir kon blijven zitten en de eigenaar zou een bordje plaatsen dat alleen een kleine boodschap gewenst is.