Mevrouw Karel is al 25 jaar verantwoordelijk voor het huishouden in huize Karel. Met alle liefde, dat wel, maar inmiddels is dochterlief al een aantal jaren het huis uit en slaat de verveling steeds harder toe. Voordat mevrouw Karel haar carrière opofferde om voor het gezin te gaan zorgen, was zij een begenadigd planner bij een logistieke dienstverlener. Daar zou ze graag weer wat in gaan doen en dat had ze een nietsvermoedende Karel zonder omhaal medegedeeld.
Maar Karel vindt het stiekem toch wel erg fijn dat hij elke dag thuis komt in een schoon huis, waar het eten netjes op tafel staat en hij zo aan kan schuiven. Op zijn zachtst gezegd was hij dus iets minder enthousiast dan vrouwlief. Voorzichtig probeerde hij haar dan ook te ontmoedigen met opmerkingen als: “Ja maar schat, in coronatijd zal je toch niet zomaar een baan vinden in een functie die je 25 jaar geleden voor het laatst hebt uitgeoefend.” Hardop vroeg hij zich vervolgens ook nog eens af of ze inmiddels niet wat te oud was om opnieuw te beginnen.
Nadat Karel vervolgens een nacht op de bank had doorgebracht, hij bedacht dat zijn rots in de branding toch wel wat meer respect verdiende maar toch vooral omdat hij met een behoorlijk pijnlijke rug was wakker geworden, kwam hij de volgende ochtend met een briljant idee: “Wat nou als je voor de zaak de planning gaat doen? Ik kan best wel een handje in gebruiken.”
Mevrouw Karel vond dat eigenlijk niet eens zo slecht idee. De volgende dag ging ze gelijk enthousiast van start. Probleem opgelost en Karel vertrok met een gerust hart naar zijn eerste klus van die dag. Nog geen uurtje bezig met een vervelende waterlekkage onder een keukenblok, belde zijn vrouw hem echter al op. “Ben je al naar je volgende klus schat? Niet? Maar voor deze had ik 45 minuten ingepland. Je moet echt door, anders loopt de hele planning in de soep.”
Karel, niet gewend aan strakke deadlines, vertelde zijn vrouw korzelig dat hij nog niet klaar was en deze klus toch eerst af moest maken. Zo kwam hij met een half uurtje vertraging in de planning van zijn vrouw bij zijn volgende klant aan, waar hem een ketelbeurtje stond te wachten. Maar na een klein kwartiertje hing zijn vrouw alweer aan de telefoon: of hij niet een beetje op kon schieten, want hij liep al bijna een hele klus achter.
Karel had snel door dat mevrouw Karel behoorlijk van de klok is en gelanterfant niet meer tot de mogelijkheden zou behoren. Hoe blij was hij daarom met zijn derde klus van de dag: het simpelweg monteren van een radiator aan de wand. Hiermee kon hij in keer zijn verloren tijd goed maken. Met een handjevol speedfittingen was de radiator binnen no-time aangesloten en kon hij keurig op schema naar zijn volgende klus toe. Mevrouw Karel blij, Karel blij en de klant, zoals gewoonlijk, wat minder blij.
