VSK na-effect

Ook Karel was vorige week present op de VSK-beurs (hij moet tenslotte wel een beetje bij blijven als het gaat om de laatste technieken). Mevrouw Karel had hem alleen de vrijdagochtend gegund om naar Utrecht af te reizen. Wel met het nadrukkelijke verzoek om niet te lang te blijven rondhangen bij de verschillende standhouders (lees: van het bier af te blijven). ’s Middags lag er namelijk nog een klus op hem te wachten.

Uiteraard beloofde Karel plechtig zijn afspraak na te zullen komen en zijn klant met een perfect werkende installatie het weekend in te sturen. Maar de klok had nog geen 12 uur geslagen of hij zag een aantal exposanten al de eerste fusten aanbreken. Eén daarvan nodigde hem van harte uit zich bij hem op de stand te voegen - zich er blijkbaar niet van bewust met wie hij van doen had - en nog geen 10 minuten later was Karel zijn klant van die middag al vergeten.

Twee biertjes en een half uur slap ouwehoeren later zag hij een appje van zijn vrouw: of hij al onderweg was naar zijn klus? Dat bracht hem direct terug in de realiteit. Karel bedankte de standhouder voor zijn gastvrijheid en spoedde zich naar de uitgang, onderweg nog een dubbele espresso-to-go mee graaiend van een andere stand. Daarmee moest hij het korte ritje naar zijn klant veilig kunnen volbrengen, vond hij. Maar mede omdat hij maar drie borrelnootjes en een stukje kaas had gegeten, was zijn arbeidsethos nog verder te zoeken dan normaal en wilde hij het liefste direct terug naar huis om op de bank in een gelukzalige slaap sukkelen.

In die staat gaat niemand een perfecte klus realiseren en Karel al zeker niet. Nadat hij de aanvoer en retour van een radiator had aangesloten, kwam hij erachter dat hij nog een radiator moest aansluiten. Met het vooruitzicht van zijn bank in gedachten, rommelde hij die er snel met wat persen en knellen achteraan. De klus was in ieder geval geklaard. Nu Karel nog.