Karel wordt vaak verweten dat hij aan korte termijn ondernemen doet. Hij monteert installaties op zo’n wijze dat hij niet hoeft te rekenen op een belletje van de klant voor een nieuwe opdracht.  Klanten bellen hem eigenlijk opnieuw om een knullig door hem aangelegde installatie te laten repareren of om hem een rekening te betalen voor herstelwerk dat een gekwalificeerde installateur heeft uitgevoerd.

Kortom, Karel is er niet eentje van de duurzame relatie. En dat irriteert hem eigenlijk wel. Hij zou ook wel eens klanten willen hebben waar hij jaarlijks op terug kan vallen voor bijvoorbeeld onderhoud. De teller van trouwe klanten staat momenteel wel op een erg laag pitje.

Toch is er één klant waar Karel al jaren over de vloer komt. Een alleenstaande, oudere dame die bij hem in de straat woont en hem bij binnenkomst altijd verwelkomt als een verloren zoon. Voor haar doet Karel altijd zijn stinkende best.

Vorig jaar had haar ketel het begeven na jarenlange trouwe dienst. Het was hartje winter en wel erg in het koud stookhok waar Karel direct naar toe was gelopen met een nieuwe ketel onder de arm. Met half bevroren vingers monteerde hij de ketel en om een jaar later niet weer in de winter met koude handen het onderhoud te hoeven doen, had hij er gelijk maar even een radiator naast gehangen. Zonder te vragen of daar wel behoefde aan was, want de dame betaalt de rekening toch altijd zonder klagen. Wie zegt nou eigenlijk dat Karel geen warme relatie kan onderhouden?

[pt_view id="f835ae88p2"]

“Meneer de installateur, heeft u toevallig nog tijd voor één extra dingetje”, sprak de vrouw des huizes waar Karel net een nieuwe ketel had opgehangen. Karel, die natuurlijk nooit te beroerd is om wat meerwerk te declareren, spitste direct zijn oren. “In de gang hangt nog een radiator, maar doordat we inmiddels vloerverwarming hebben is deze overbodig geworden. Mijn man wilde hem al weghalen, maar nu u er toch bent… kunt u dat misschien doen?”

Karel wierp een korte blik op zijn horloge. Mevrouw Karel had hem over 10 minuten al ingepland voor een andere klus, dus erg veel tijd was er niet. Cv-systeem laten leeg lopen, radiator verwijderen, afdoppen en afvoeren en het systeem aanvullen en ontluchten… dat kon toch al snel een kwartiertje in beslag gaan nemen. Maar Karel zat eigenlijk wel in een lekkere flow vandaag, dus ‘waarom ook niet’, dacht hij. “Tuurlijk mevrouwtje, doe ik meteen, maar ik moet dat natuurlijk wel als meerwerk noteren hé.”

De klant gaf hem aan dat dit prima was, zonder te informeren naar de kosten. Dus Karel schoot direct in de snelle verdienmodus. Hij snelde naar de vers geïnstalleerde ketel, haalde de stekker uit het stopcontact en liet het systeem leeglopen (net genoeg, zodat de druk minimaal was en hij zonder problemen de verwarmingsleiding kon doorzagen).

Eenmaal het punt bereikt om het geheel af te doppen, zag hij dat hij de laatste einddoppen al had gebruikt. Zat hij net in zo’n lekkere flow. Logisch dus dat hij geen zin had om naar zijn bus terug te lopen. Gelukkig vond hij in zijn koffer nog een flexibele slang, waarmee hij het cv-systeem ook een lekkere flow kon geven. Nog geen 8 minuten later was het systeem al bijgevuld, ontlucht en stond de oude radiator in zijn bus. Op naar de volgende klus. ‘Die flow moet ik vandaag zien vast te houden’, dacht Karel enthousiast!

Met dank aan Loodgieterzevenhuizen.nl voor het spotten van de Karel

[pt_view id="08dca70ewb"]

U heeft het net als Karel waarschijnlijk stervensdruk en hoort van elke leverancier dat er een enorm grondstoffentekort is. Met als gevolg dat de ketels die u bestelt in backorder staan, het ventilatiesysteem wacht op een chippie en uw dunwandig leidingwerk opeens drie keer zo duur is geworden, binnen een week welteverstaan.

Ook onze meesterklusser heeft hier dagelijks mee te maken. Hij wordt helemaal gek van alle prijsstijgingen die zijn eigen offertes overstijgen. Mevrouw Karel is bijna fulltime aan het uitleggen aan klanten waarom de tarieven opeens verhoogd worden en Karel staat soms smekend bij de groothandel om te kijken of hij ergens nog een keteltje kan vinden. Kortom, het leven van een éénpitter valt niet mee.

Maar als er dan eindelijk eens iets voorhanden is dat hij wil hebben, is hij er meteen als de kippen bij om dit in grootverpakking aan te schaffen. Je weet tenslotte nooit wanneer er weer zo’n kansje voorbijkomt en bovendien heeft de concurrent het nakijken. Dat hij er dan vervolgens niet echt zuinig mee omspringt en er feitelijk voor zorgt dat hij na één klus alweer kan gaan bedelen bij de groothandel, is natuurlijk een ander verhaal.

[pt_view id="33a3309b9u"]

U zult het vast wel herkennen. U bent als vakman ingehuurd voor een klus en tegelijkertijd heeft de klant een aannemer ingehuurd, alleen dat heeft hij voor het gemak even niet tegen u gezegd.
Gevolg is dat u al uw werkzaamheden start en u er de volgende dag achter komt dat de aannemer na u een muur heeft gestuct op een plek waar u nog moest zijn of een balk heeft gemonteerd waar u de ketel had willen plaatsen. Kortom ergernis.

Ook Karel zit wel eens in dat schuitje; al is hij vaker diegene die anderen in de weg zit met zijn geknutsel. Dit keer was het echter de aannemer die hem dwarsboomde met een gootsteen die een stuk meer naar rechts gemonteerd was dan Karel lief was. Maar met wat handig geknutsel kon hij het probleem toch uitstekend oplossen. Gelukkig is Karel, als het hem uitkomt, wel voor één gat te vangen.

[pt_view id="6ce15afd1n"]

Net als elke techniekfreak is ook Karel dol op alles wat met ruimtevaart te maken heeft. Als kleine Karel zag hij spaceshuttles opstijgen, de Russen hun ruimtestation MIR bouwen en – tot zijn spijt – het spaceshuttle-tijdperk ook weer eindigen. Maar sinds de NASA een commerciëlere aanpak nastreeft, kan hij nu bijna wekelijks een raket de lucht in zien gaan, robotjes zien rondrijden op Mars of een onderzoekssatelliet zien vliegen om een of andere planeet in het zonnestelsel. Kortom, het is een prima tijd voor ruimtevaartliefhebbers zoals Karel, die hun fascinatie bijna dagelijks werkelijkheid zien worden.

Het mooiste vindt Karel dat er zoveel techniek uit de ruimtevaart inmiddels te gebruiken is in het dagelijkse leven; ook in het leven van de installateur. Neem uitvindingen als een rookmelder, isolatiemateriaal of filters voor kraanwater. Allemaal stuk voor stuk te danken aan de knappe koppen in de ruimtevaartindustrie.

Karel is, zoals bekend, ook iemand die uitvindingen niet schuwt. Geïnspireerd door de ruimtevaart, fantaseert hij er regelmatig op los en pikt hij af en toe iets op uit zijn fantasierijke brein, wat overigens eerder lijkt op een samenloop van ideeën, ontsproten uit zijn onnavolgbare hersenkronkels. Maar goed.

Laatst nog bij een ketelvervanging mijmerde hij over raketten, die – zo wist hij – altijd vrij snel na de lancering een paar graden kantelen om zo gebruikmakend van de zwaartekracht extra snelheid te genereren. Moet zo’n rookgasafvoer eigenlijk wel rechtop staan, vroeg Karel zich af, want dan heb je veel minder trekkracht. Als ik hem nou een graadje of 45 kantel, vliegen die rookgassen met raketvaart de pijp uit en is er geen enkele kans op koolmonoxidevergiftiging.

Dat niemand eerder dit heeft bedacht, was voor Karel een compleet raadsel. “Een kleine stap voor de mens, maar een enorme stap voor de mensheid!”, mompelde hij tevreden bij het aanschouwen van zijn meesterwerk.

[pt_view id="632f687yao"]

In de periode dat Karel net uit de schoolbanken kroop en het bij het bedrijf van zijn vader mocht binnentreden, was er een enorme rage in de wereld. Het ging niet om een hip stuk speelgoed of een gaaf stukje elektronica. De rage richtte zich ook niet specifiek op bijvoorbeeld jongeren of mannen. Nee, medio jaren tachtig was elke huisvrouw in de wereld in de ban van een plastic doosjes van het merk Tupperware. Te pas en te onpas werden er bijeenkomsten (de Tupperware party) gehouden.

Moeders nodigden hun Tupperware consulent thuis uit tezamen met een grote groep vriendinnen en dat ging dan vergezeld van zelfgemaakte hapjes en een wijntje. De allerlaatste modellen van dit plastic wonder werden gedemonstreerd. Zo konden de vrouwen zich verkneukelen aan de niet lekkende sapkan of de koektrommel die je koekjes altijd vers hield. Als klap op de vuurpijl: op elk stukje Tupperware werd levenslange garantie gegeven! Het gevolg was dat nagenoeg iedereen wel Tupperware in huis had én, omdat het toch niet kapot ging, is dat in de meeste huishoudens nog steeds het geval.

Zo ook bij Karel. Elke dag smeert mevrouw Karel trouw zijn lunchpakketje en legt dat vervolgens (sinds jaar en dag dus) in een Tupperware bakje, zodat zijn lunch ’s middags heerlijk vers uit het trommeltje komt. Toen Karel vorige week met zijn trommeltje aan een nieuwe klus was begonnen – het ging om het aanleggen van elektra – kwam hij erachter dat van één de centraaldozen het deksel van ontbrak. Wonderlijk genoeg was de afmeting exact de afmeting van zijn broodtrommeldekseltje, zag Karel al snel, en hierover nadenkend kon hij eigenlijk ook geen beter alternatief voor de centraaldoos bedenken dan het hermetisch afsluitende roze dekseltje van zijn trouwe trommeltje. Daarmee kon hij zijn klant bovendien iets geven wat hij nog nooit eerder aan een klant had kunnen geven: levenslange garantie. Uiteraard alleen op het dekseltje, dat dan weer wel.

[pt_view id="5ab47ddlj3"]

Inmiddels lijkt heel Nederland weer volledig in het pre-corona tempo te zitten. De files nemen in rap tempo toe, telefoons staan roodgloeiend en klanten krijgen te horen dat ze volgend jaar in het tweede kwartaal aan de beurt zijn. Iedereen heeft het druk, druk, druk.

Dat geldt ook voor Karel. Zijn telefoon rinkelt om de haverklap en zijn agenda is strak gevuld (ondanks het ‘werk’ dat hij aflevert). Maar hij blijft uiteraard altijd de rust zelve. Zijn levensmotto ‘alleen kalmte kan je redden’ is zijn mantra als hij lekker in zijn vel zit. Niets kan hem dan nog raken.

Mevrouw Karel daarentegen raakt flink gestrest als haar man zijn werk in drukke tijden op zijn dooie akkertje uitvoert terwijl er nog andere klussen in zijn agenda staan die nog dezelfde dag gedaan moeten worden. Zij is er eentje van het type ‘rap een beetje, doorgaan, niet treuzelen’. Dat zorgt er af en toe voor dat het knettert in huize Karel én om dat te voorkomen, zet Karel vaak toch maar een tandje bij.

Van de week ook weer. Nadat Karel ’s morgens rustig aan de slag was gegaan met het installeren van een ketel, hing zijn eega binnen een uur alweer aan de bel: of hij inmiddels klaar was? Karel die altijd fijntjes aanvoelt wat mensen bedoelen, wist genoeg. Het ‘kalm ân’ mantra zat er vandaag niet meer in en moest plaatsmaken voor ‘rap een beetje’. Gelukkig is Karel altijd voorbereid op dit soort situaties. Hij sloot de ketel binnen no-time aan met de flexibele slangen die voor het grijpen lagen, zonder zich om enig maatwerk te bekommeren. Snel door naar zijn volgende klus. Vrouw blij, Karel blij… klant blij?

[pt_view id="f01356d5fp"]

Karel blinkt uit in het meedenken met de klant. Vaak gebeurt dit zonder enig overleg met diezelfde klant en vindt Karel een oplossing voor een feitelijk niet bestaand probleem. Zo ook deze keer. De klant in kwestie had Karel ingeschakeld om zijn badkamer te renoveren. De indeling moest Karel maar bedenken. Hij had er tenslotte meer kijk op met zijn jarenlange ervaring. Als hij er maar rekening mee hield dat er ook een toilet in kwam. De man had namelijk nogal last van een prikkelbare darm.

Karel verzekerde de klant dat het allemaal prima in orde zou komen en beloofde een badkamer te maken die in al zijn behoeften zou voorzien. Na een halve dag klussen kwam Karel er echter achter dat de badkamer toch niet zo ruim bemeten was als dat hij van tevoren had ingeschat. Dit terwijl hij juist voor een groot bad en een dito wastafel had gekozen.

Een dergelijk groot bad verdiende natuurlijk een prominente, centrale plek in de natte ruimte, waardoor het toilet uiteindelijk alleen nog maar een plaatsje kon krijgen aan de andere zijde van het bad. Geen probleem natuurlijk voor Karel, die de gekozen indeling prima kon verkopen aan de klant met de prikkelbare darm. Deze zou immers, al relaxend in zijn bad, bij plotselinge hoge nood binnen no-time van het toilet gebruik kunnen maken. Kortom, een badkamer die letterlijk in alle behoeften voorziet.

[pt_view id="f01356d5fp"]

Ook Karel heeft dus zijn zinnen gezet op duurzaamheid. Zijn zonnepaneelavontuur van vorige week was een fraaie start die naar meer smaakte. Hij moest er niet aan denken dat particulieren zelf aan de slag zouden gaan met het monteren van ingewikkelde en hoog technische apparatuur. Nee, Karel is de man die het allemaal fixen kan. Dus zat hij de hele week al startklaar voor een volgende duurzame klus…die maar niet kwam.

Inmiddels had hij al drie mensen afgewimpeld die hun ketel wilden laten vervangen. “Ik zit midden in de warmtepompen”, had hij ze onvriendelijk toegebeten. Maar bij beller nummer 4 besloot hij toch een andere toon aan te slaan. De schoorsteen moet thuis toch roken, dus toch maar even tussendoor een nieuw keteltje ophangen. Misschien belde er daarna wel een klant met een duurzame klus.

Karel had de ketel nog niet opgehangen en stond op het punt de rookgasafvoer te monteren, of zijn telefoon ging. Of Karel ook een brine-warmtepompsysteem kon installeren? Hij had geen idee waar de beller het over had, maar voelde op zijn klompen aan dat het om een bijzondere en duurzame klus moest gaan. Ter plaatse zou hij wel zien waar het precies om ging, maar voor nu was deze informatie genoeg om hem te triggeren. De ketel waarmee hij bezig was, was toch al zo goed als af. Hij bracht nog snel even een stukje alu-tape aan om de rookgasafvoer met de ketel te verbinden. Of die verbinding wel zo’n lang (duurzaam) leven beschoren zou zijn? Onze wereldverbeteraar had belangrijkere dingen aan zijn hoofd om zich druk over te maken.

[pt_view id="1182a24d1m"]