Karel volgde tijdens zijn zomerverlof het nieuws op de voet. Dat het IPCC (het internationale klimaatpaneel van VN) haar nieuwe klimaatrapport naar buiten bracht, ging dan ook niet ongemerkt aan hem voorbij. Voor Karel best een openbaring. Het was hem nu meer dan ooit duidelijk dat installateurs het verschil kunnen maken door meer warmtepompen, zonnepanelen, PCM’s en andere duurzame oplossingen te installeren.

Hij nam zich daarom voor om zich vanaf nu zoveel mogelijk te presenteren als duurzame installateur, met dan wel met de bekende Karel-twist: gewoon lekker recht-toe-recht-aan duurzaam (tenzij hij natuurlijk een leuk prijsje voor een ketelvervanging kreeg of een nog beter tarief voor het installeren van een houtkachel).
Nog diezelfde week kwam er een aanvraag binnen van een klant die ‘ook wel eens iets duurzaams wilde’. Karel was er als de kippen bij om hem direct te informeren over de mogelijkheden (vakantie of niet, het klimaat wacht niet!). Zonder zich verder verdiept te hebben in dakhelling, oriëntatie of bouwkundige staat, had hij de klant voorgesteld om te kiezen voor PV-panelen, waarmee deze, zelf ook zo bleu als een bakvisje, direct akkoord was gegaan.

Op zijn eerste dag na zijn vakantie ging Karel enthousiast met een bus vol panelen op pad. Maar eenmaal aangekomen bij de klant kwam hij erachter dat het dak een verre van symmetrische uitstraling had, waarop Karel besloot hierop zijn panelenplan aan te passen. Hij bracht de panelen zo aan dat de fraaie asymmetrische vormgeving van het dak er niet onder zou lijden. Kortom, weer een perfect staaltje van meedenken met de klant.

[pt_view id="8eb9115baq"]

Dat Karel tegen de vakantieperiode aan lichtelijk overspannen raakt en overduidelijk toe is aan wat rust, is een terugkerend fenomeen. Als éénpitter is hij dan wel geheel afhankelijk van zijn eigen inkomen en betekent niet werken geen geld in het laatje. Maar zo eind juni begint het bij Karel allemaal een beetje schuren.

Hij kan het wat minder goed opbrengen om de klant op een positieve manier te woord te staan, zijn klantcontact wordt vaak wat bonkiger: “Nee mevrouw, die ketel mag best scheef hangen, ik weet echt wel wat ik doe.” Zijn lontje is wat korter, waardoor ook mevrouw Karel alweer aanvoelt dat het tijd wordt voor hem om zijn gereedschapskist even neer te zetten.

Ze polst ze vaak halverwege de derde week van juni hoe het gaat op zijn werk. Als er dan een gefromfraaid “best” uitkomt, weet zij al genoeg. Ze reserveert de camping en haalt alvast de caravan uit de stalling. Meestal barst Karels bom een week later.

Dat was dit jaar bij een klant die hem terug had laten komen voor een lekkende sifon. Toen Karel aankwam kreeg hij eerst de wind van voren: waarom hij die sifon niet goed had aangesloten. Vervolgens begon de klant in kwestie ook nog eens te mopperen over de toch al hoge rekening voor dat gebrek aan kwaliteit. Toen Karel ten slotte onder de wastafel lag om het sifon te repareren en hij een bak ranzig water uit de sifon over zich heen kreeg, was de maat vol, hij liep stampvoetend naar zijn bus toe, pakte zijn kitspuit en vier bussen siliconenkit en kitte de hele sifon volledig in. Eenmaal klaar baande hij zich een weg naar buiten, snakkend naar vakantie. De klant die met hem mee had staan kijken, liet Karel in totale verbijstering achter.

[pt_view id="8fae72d7z1"]

Ondanks dat het lekkere weer van de afgelopen tijd, was Karel begonnen met de aanleg van een vloerverwarmingssysteem bij een wat ouder echtpaar. Het al flink bejaarde stel had onlangs een nieuwe woning laten bouwen om nog vele comfortabele jaren in door te brengen. Uitgerekend Karel mocht deze klus te klaren.

In de niet al te grote woning wilde het stel overal vloerverwarming hebben. Vooral de vrouw vond dat belangrijk, omdat ze altijd van die koude voeten heeft. Karel was voortvarend begonnen op de begane grond en wilde aan het aan het einde van de dag de lus net terug brengen naar de verdeler, toen de vrouw – die hem nauwlettend in de gaten hield – zei: “Vergeet u de trap niet!”

De trap? Daar had Karel heel even niet van terug ? “Ja, die moet toch ook warm zijn, anders heb ik al koude voeten voordat ik boven ben”, wist de vrouw hem te vertellen.

Nou is Karel nooit de beroerdste om mee te denken met de klant, dus de lus richting de verdeler stelde hij nog even uit en Karel ging vrolijk de trap op. Van beneden naar boven, het hele huis heeft nu vloerverwarming. Of pomp van de installatie het allemaal trekt, is een ander verhaal. Voorlopig is het nog even mooi weer, dus dat hoort Karel in het najaar wellicht.

[pt_view id="547f025uje"]

Karel is een groot kunstliefhebber. Regelmatig is dit terug te vinden in zijn dagelijkse werk. Diverse projecten heeft hij al op weergaloze wijze weten uit te voeren. Het zijn kunstwerken op zich.

Zijn grote voorbeeld is M.C. Escher. Iedere week bladert hij thuis, onder het genot van een kop koffie, een dik boekwerk van deze grafisch kunstenaar door, zich verwonderend over alle optische illusies die deze grootmeester wist te creëren. Vooral het werk ‘Klimmen en dalen’ fascineert hem elke keer opnieuw. Fantastisch hoe trappen geen einde hebben terwijl lager of hoger niet lijkt te bestaan.

Afgelopen week had Karel zijn zwager geholpen met het afmaken van zijn nieuwe keuken. Eerder had hij al het leidingwerk hiervoor aangelegd. Hij hoefde enkel nog de kranen en afvoer aan te sluiten. Maar Karel kon zich er niet helemaal op concentreren. Gedachteloos monteerde hij de afvoer en pas toen hij klaar was constateerde hij dat de ene wasbak hoger zat dan de andere. Eigenlijk had hij de afvoer in omgekeerde volgorde moeten installeren, bedacht hij enigszins te laat. Maar ja, om nou alles te demonteren en opnieuw te beginnen... Hij deed dit tenslotte voor noppes.

Karel wierp nog een laatste blik op het resultaat en zag opeens dat het zo eigenlijk zo slecht nog niet was. Het geheel leek eigenlijk verdomd veel op één van die fantastische kunstwerkjes van Escher, zijn grote held. Het klopt niet maar het klopt toch. Hij wist zeker dat zijn zwager trots op hem zou zijn.

[pt_view id="020766f2ty"]

Mevrouw Karel is al 25 jaar verantwoordelijk voor het huishouden in huize Karel. Met alle liefde, dat wel, maar inmiddels is dochterlief al een aantal jaren het huis uit en slaat de verveling steeds harder toe. Voordat mevrouw Karel haar carrière opofferde om voor het gezin te gaan zorgen, was zij een begenadigd planner bij een logistieke dienstverlener. Daar zou ze graag weer wat in gaan doen en dat had ze een nietsvermoedende Karel zonder omhaal medegedeeld.

Maar Karel vindt het stiekem toch wel erg fijn dat hij elke dag thuis komt in een schoon huis, waar het eten netjes op tafel staat en hij zo aan kan schuiven. Op zijn zachtst gezegd was hij dus iets minder enthousiast dan vrouwlief. Voorzichtig probeerde hij haar dan ook te ontmoedigen met opmerkingen als: “Ja maar schat, in coronatijd zal je toch niet zomaar een baan vinden in een functie die je 25 jaar geleden voor het laatst hebt uitgeoefend.” Hardop vroeg hij zich vervolgens ook nog eens af of ze inmiddels niet wat te oud was om opnieuw te beginnen.

Nadat Karel vervolgens een nacht op de bank had doorgebracht, hij bedacht dat zijn rots in de branding toch wel wat meer respect verdiende maar toch vooral omdat hij met een behoorlijk pijnlijke rug was wakker geworden, kwam hij de volgende ochtend met een briljant idee: “Wat nou als je voor de zaak de planning gaat doen? Ik kan best wel een handje in gebruiken.”

Mevrouw Karel vond dat eigenlijk niet eens zo slecht idee. De volgende dag ging ze gelijk enthousiast van start. Probleem opgelost en Karel vertrok met een gerust hart naar zijn eerste klus van die dag. Nog geen uurtje bezig met een vervelende waterlekkage onder een keukenblok, belde zijn vrouw hem echter al op. “Ben je al naar je volgende klus schat? Niet? Maar voor deze had ik 45 minuten ingepland. Je moet echt door, anders loopt de hele planning in de soep.”

Karel, niet gewend aan strakke deadlines, vertelde zijn vrouw korzelig dat hij nog niet klaar was en deze klus toch eerst af moest maken. Zo kwam hij met een half uurtje vertraging in de planning van zijn vrouw bij zijn volgende klant aan, waar hem een ketelbeurtje stond te wachten. Maar na een klein kwartiertje hing zijn vrouw alweer aan de telefoon: of hij niet een beetje op kon schieten, want hij liep al bijna een hele klus achter.

Karel had snel door dat mevrouw Karel behoorlijk van de klok is en gelanterfant niet meer tot de mogelijkheden zou behoren. Hoe blij was hij daarom met zijn derde klus van de dag: het simpelweg monteren van een radiator aan de wand. Hiermee kon hij in keer zijn verloren tijd goed maken. Met een handjevol speedfittingen was de radiator binnen no-time aangesloten en kon hij keurig op schema naar zijn volgende klus toe. Mevrouw Karel blij, Karel blij en de klant, zoals gewoonlijk, wat minder blij.

[pt_view id="851eb8dw52"]

Gisteren was in het nieuws dat de Techniek Nederland, natuur en milieu en Netbeheer Nederland vinden dat de verkoop van hybride warmtepompen extra stimulans nodig hebben. Deze verwarmingsinstallaties draaien een groot deel van het jaar op de warmtepomp en pas als het echt koud wordt springt de ketel nog even bij. Een duurzame oplossing, zonder al teveel ingrijpende en kostbare maatregelen te hoeven treffen.

Karel had het bericht met enige verbazing gelezen, juist nadat hij één van zijn beste uitvindingen ooit had geïnstalleerd bij een nieuwe klant. Natuurlijk is zo’n hybride warmtepomp een prima oplossing, dacht hij, maar een warmtepomp blijft een warmtepomp dus dat verwarmen kan soms best lang duren. Nee, Karel zag meer in zijn eigen uitvinding. Maar wat is dat dan voor iets fantastisch en welk probleem tackelde hij daarmee?

De klant in kwestie was op zoek naar een product dat de cv-ketel aan luchtverwarming kon koppelen, aangezien hij af wilde van radiatoren in huis en zijn vloer niet geschikt was voor vloerverwarming. Al vrij snel na aankomst zag Karel hoe hoe hij deze klant rap uit de brand kon helpen. Hij beloofde hem maar gelijk de meest revolutionaire maar vooral ook goedkoopste oplossing die hij maar kon bedenken, zo zeker was hij van zijn zaak.

En simpel was het ook: het huis van de klant was voorzien van een systeem D-ventilatiesysteem én de box hing direct naast de cv-ketel. Het enige dat Karel hoefde te doen om het hele huis van warme lucht te kunnen voorzien, was de rookgasafvoer van de ketel aansluiten op de ventilatiebox. Hoe moeilijk kon het helemaal zijn.

[pt_view id="85440ccd7t"]

Soms begrijp je mensen gewoon even verkeerd. Je hoort iemand iets tegen je zeggen en schat het op een totaal verkeerde manier in. Dat kan iedereen overkomen, bijvoorbeeld door cultuurverschillen. Voor iemand uit Indonesië is de schaduwzijde juist de goede kant en de zonzijde de minder goede kant.

Karel werkt echter niet buiten de landsgrenzen en heeft eigenlijk alleen maar autochtone klanten. Bij hem kun je wel stellen dat hij eigenlijk gewoon nooit goed luistert. Als een klant aan Karel vraagt of hij een waterbesparende douche aan kan leggen, hoort hij enkel dat er minder water uit de douche moet komen en gaat hij vervolgens zelf zitten prutsen.

Dat was ook dit keer weer het geval. Een klant klaagde over kou in huis en vroeg of hij misschien de thermostaatkraan wat hoger kon inregelen. Karel hoorde iets van: “Je moet de thermostaatkraan hoger zetten.” Dat daarmee de kouklachten zouden weggaan, vond Karel zelf ook een vreemd verhaal. Maar ja, de klant is koning.

[pt_view id="9de11c036n"]

Vroeger, zelfs nog voor Karel een Kareltje was, konden bellers wel eens ‘verkeerd verbonden’ zijn. Telefoonlijnen werden destijds nog via een groot telefoonpaneel met elkaar verbonden. Dan kwam het wel eens voor dat de oma van Karel haar zus Corrie wilde bellen, maar ze een wildvreemde aan de lijn kreeg. Tegen die persoon aan de andere kant van de lijn zei ze dan: “Sorry, ik ben verkeerd verbonden” en ze belde opnieuw om Corrie alsnog aan de telefoon te krijgen.

Die manier van telefoneren is natuurlijk niet meer van deze tijd. Inmiddels gebeurt alles netjes digitaal; computertechnologie heeft het werk van de ‘operator’ achter het schakelpaneel overgenomen. Toch is het verkeerd verbonden zijn niet helemaal uit onze samenleving verdwenen. Om ons tot de installatiebranche te beperken: een hotspot, lekkende koppeling of slecht gemonteerde leiding is zo over het hoofd gezien.

Maar een beetje vakman loopt zijn werk natuurlijk altijd zorgvuldig na vóór in gebruik name en zorgt ervoor dat er niets verkeerd verbonden is. Tja, daarin verschilt Karel natuurlijk van zijn vakbroeders. Karel denkt namelijk vaak nog met enige nostalgie terug aan zijn oma, die niks van mobieltjes moest hebben en nog lang volhield verkeerd verbonden te zijn geweest hoewel ze zelf een verkeerd nummer had gedraaid? Die nostalgie is regelmatig in zijn werk terug te vinden. We nemen aan dat deze klant binnenkort nog even met Karel aan de lijn hangt.

[pt_view id="8cd2f0e5sh"]