Het was vorige weekend rot weer, mevrouw Karel was een weekend met dochterlief op pad en Karel had op Netflix al zijn favoriete series al gekeken. Kortom, de goede man verveelde zich stierlijk en besloot maar eens in zijn collectie oude dvd’s te duiken. De dikke laag stof op zijn dvd-speler had hij er met moeite van afgeblazen om het beestje vervolgens te vullen met de volledige serie avonturen van The A-Team.

De serie was feitelijk zijn grootste inspiratiebron voor al zijn ‘bijzondere’ uitvindingen en installatieconstructies. En na een doorwaakt weekend binchwatchen was hij opnieuw volledig in de ban van alle fantastische oplossingen die zijn favoriete knutselhelden voor elkaar hadden kregen. Niet verwonderlijk dus dat hij zich maandagmorgen op weg naar zijn eerste klus BA en Murdock in één voelde, onderwijl de tune van The A-team neuriënd.

Aangekomen bij zijn eerste klus was hij niet langer Karel, maar voelde hij zich een superheld die werkelijk alles kon fixen. Het lekke expansievat was binnen enkele minuten vervangen en vakkundig aan de muur gemonteerd. Karel ging direct op weg naar zijn volgende lekkageklus, luidkeels zingend: “If you have a problem, if no one else can help, and if you can find him, maybe you can hire the Karel, tu-tu-tu,tuu-tu-tu-tuuu." Uit voorzorg had onze megaklusser een flinke lading klei en twee kurken meegenomen. Ook die lekkage zou binnen no-time verholpen zijn!

Foto: Joren Marginet

Er zijn van die uitvindingen op installatievlak waar Karel het zijne van vindt. Zo snapt hij al die domotica toepassingen niet. Die moeten overal in huis ‘kunnen praten’ met elk stukje installatietechniek. Ook vraagt hij zich af waarom je een pelletkachel nodig hebt als er van die gezellige openhaarden zijn. Bovendien twijfelt hij openlijk over al die regendouchesystemen, waar je als installateur eerst een kneiter van een drukverhoger tussen moet zetten wil er een normaal straaltje water uitkomen.

Deze week kon hij aan dit lijstje de douchewc toevoegen. Hij had er wel eens wat over gelezen en ze zien staan op beurzen, maar er nooit echt aandacht aan geschonken. Het principe van de douchewc was hem feitelijk onbekend. “Waarom zou je op het toilet onder de douche willen zitten”, was een beetje de gedachtegang van onze magistrale klusser.

Afgelopen week kreeg hij echter het verzoek een dergelijk toilet bij een klant aan te sluiten. Zonder de moeite te hebben genomen om alsnog in de materie te duiken, was onze handige Harry direct aan de slag gegaan met de installatie ervan. “Ieder zijn ding, maar ik zit toch liever droog op de toilet”, was Karels commentaar na weer een vakkundig stukje installatiewerk.

Er zijn maar weinig mensen zo flexibel als Karel. Een uurtje overwerken? Geen probleem (dat kan er nog wel bij op de factuur). Een klus aannemen om er vervolgens achter te komen dat er al een andere klus staat voor dezelfde dag. Dan doet Karel gewoon beide klussen voor de helft. Geen geschikt materiaal meegenomen? Hij gebruikt wat nog voorhanden is.

De afgelopen week mocht Karel opdraven om twee nieuwe ketels aan te sluiten maar kwam daar nog een ingewikkelde storing tussendoor. Alles liep zo uit (de hand). Bij de ketel nummer 2 kwam hij erachter dat hij geen rookgaskanaal meer bij zich had. Het liep inmiddels al tegen zessen, de groothandel was al gesloten en – erger nog – zijn prakkie stond al bijna op tafel bij mevrouw Karel.

Gelukkig kon hij terugvallen op zijn onvolprezen flexibiliteit. Want Karel maakt natuurlijk graag zijn werk af. In zijn bus lag nog wat afvoerleiding voor een wasdroger. Daarmee lukte het hem toch nog snel het geheel prima aan te sluiten, zodat hij op tijd thuis aan kon schuiven voor zijn welvrdiende stamppotje. De komende week zou hij nog wel even teruggaan om de boel alsnog te fixen.

In zijn vrije tijd is Karel een fervent wandelaar. Hij vind het heerlijk om een lekker blokje om te gaan. Maar eenmaal aan het werk ligt dat volstrekt anders. Hij beweegt dan het liefst zo min mogelijk. Aan teruglopen naar zijn bus voor vergeten materialen heeft hij een broertje dood. Zijn motto: “Een wandeling in vrije tijd geeft altijd veel jolijt, maar op het werk een blokje om is feitelijk oliedom”. Kortom, Karel houdt werk en privé strikt gescheiden.

Nou komt het wel eens voor dat Karel toch net wat materiaal te kort komt tijdens een klus. Om dan maar terug te lopen naar zijn bestelbusje of, erger nog, terug te rijden naar zijn thuismagazijntje… Hij bedenkt liever een ‘innovatieve’ oplossing om zijn installatiewerk alsnog tot een ‘goed einde’ te brengen.

Dat was laatst niet veel anders. Bleek hij teflon vergeten te zijn voor het afdichten van het onderblok en had hij ook de juiste aansluiting voor de leiding op het blok niet bij zich. Ach, een beetje roest houdt enige lekkage vast snel tegen en met wat sokjes kom je ook een heel eind.

Met dank aan Camiel Hack voor het spotten van deze Karel

Karel was weer eens teruggeroepen naar de supermarkt waar hij al diverse keren eerder zijn beste werk had afgeleverd.  Zo functioneerde het luchtkanaal dat hij had geïnstalleerd nog prima… op wat condensatieprobleempjes na. Precies boven de koelvitrines drupte regelmatig water in de nek van nietsvermoedende klanten. Of Karel daar wat aan kon doen.

In principe een klusje van logisch nadenken en handelen natuurlijk. Het probleem bij de bron aanpakken: de luchtbehandelingskast. Maar Karel had wel meer te doen dan een complete installatie doormeten. Dat kon allemaal simpeler en sneller… met een fraai gootje. Probleem opgelost, het condenswater wist zo prima zijn weg achter de koeling te vinden. Dankzij de warmte van de compressoren verdampte het water bovendien weer snel. Karel kon direct weer aan de slag met zijn volgende klus.

Wie heeft het niet een keer meegemaakt? Je komt op een werklocatie aan om een ketel te vervangen, riolering te verleggen, warmtepomp aan te sluiten of aircootje te monteren. Krijg je te maken met zo’n dikke betonnen muur van 20 cm waar de leidingen doorheen moeten of een houten draagbalk waar niet in gezaagd of geboord mag worden. Zuchtend pak je de boorhamer om een gat in de muur te maken waar het leidingwerk keurig doorheen kan. Of, in het geval van de draagbalk, ga je keurig aan de slag met wat bochten en buigen, zodat de balk intact kan blijven.

Het kost even wat tijd maar eindresultaat en installatieveiligheid gaan nu eenmaal boven alles. Zo ook laatst bij Karel, die een keteltje mocht plaatsen in een woning waar de muren niet onder deden voor die van een middeleeuws kasteel; met een dikte dus waar je u tegen kon zeggen.

Voor Karel zat er niets anders op dan zijn boorhamer uit het stof te halen om een gat te forceren op de plaats waar de rookgasfvoer moest komen. Nadat hij ruim een half uur in een ongemakkelijke houding met het heftig kloppende machine in zijn handen stof had lopen happen – en hij er zelf eigenlijk al de brui aan wilde geven – deed het apparaat dit voor hem: ‘plof’ hoorde hij en zijn boorhamer was overleden.

Karel had net een stuk van 20 x 20 cm uitgehakt. Te klein om de af- en aanvoer naar buiten te kunnen krijgen. Hij zag het echter niet zitten om zijn lijdensweg met de hand beitelend te gaan vervolgen. Gelukkig kun je Inox prima buigen en kneden. Ofwel: rond dan wel ovaal, Karel monteert het allemaal!

Wederom met dank aan Pim Breet voor de foto uit zijn Karel archief (Ook een Karel archief met ons delen: redactie@merlijnplus.nl of stuur het toe via onze sociale media kanalen)

Karel was vorige week zaterdag met zijn neefje naar een welbekend groot subtropisch zwemparadijs geweest. De kleine jongen is dol op water en voelde zich volledig in zijn sas in het zwemwalhalla van de groene kikker. Karel ging met zijn kleine naamgenoot van wildwaterbaan naar bubbelbad en samen hadden ze de tijd van hun leven.

De grote glijbanen waren voor beiden toch wel het hoogtepunt van de dag. Karel had – de vakman die hij is – met grote bewondering staan kijken naar al die buisverbindingen die samen de glijbaan vormden. Om een beetje glijsnelheid te creëren waren een strak ontwerp en dito installatie van die wirwar aan buizen een eerste vereiste, vermoedde Karel. Echt een puik stukje vakwerk waarbij je je vingers kunt aflikken.

Daar moest Karel afgelopen maandag aan denken tijdens het aansluiten van een nieuwe ketel bij één van zijn klanten. ‘Wat nou als ik ook zo’n glijbaanconstructie maak? Met een goede bocht erin gaan de rookgassen als een Max Verstappen omhoog en is de kans op koolmonoxide in huis natuurlijk helemaal nihil.’ En voilà, daarmee was het rookgasafvoerparadijs geboren.

Met dank aan Pim Breet voor het toesturen van de foto.